37 هما وهدا که سپاهیگ پولُسا کلاتا برگا اَتنت، آییا گۆن رومی لشکرئے مسترا گوَشت: ”منا مۆکلَ دئیئے گۆن تئو هبرے بکنان؟“ لشکرئے مسترا جُست کرت: ”زانا، تئو یونانی زبانا بَلد ائے؟
چێا که من شمارا اَنچێن هبرانی زانتکاریا دئیان که هچّ دژمنے شمئے دێما مهاۆشتیت و شمئے هبران پرۆشت مکنت.
پولُسا مُچّیئے تها رئوگ لۆٹت بله آییئے شاگردان نهاِشت.
تئیارجۆڑیا رَند، پولُسا په سَرجمیا گوَشت که هُدایا چه آییئے هِزمتان په درکئومان چے کرتگ.
مردم باز کوکّار کنگا اَتنت، هرکَسا آییئے بارئوا چیزّے گوَشت، پمێشکا لشکرئے مستر چه راستێن جاورا سرپد نبوت و هُکمی کرت که پولُسا کلاتا ببرنت.
رومی لشکرئے مسترا پرمان دات که پولُسا کلاتا ببرنت، شلّاک بجننت و چه آییا جُست و پُرس بکننت تان زانگ ببیت مردم چێا آییئے سرا کوکّار کنگا اَنت.
وهدے آیانی نیاما اَڑ و جنجال گێشتر بوت، لشکرئے مسترا تُرست، چۆ مبیت پولُسا بجننت و چُنڈ چُنڈ بکننت، پمێشکا سپاهیگی پرمان داتنت که جَهلاد برئونت، پولُسا چه آیانی نیاما په زۆر در بکننت و کلاتا ببرنت.
بله پولُسئے گهارزاتک که چه اے پَندلا سهیگ بوت، کلاتا شت و پولُسی سهیگ کرت.