36 چێا که مهلوک آییئے رَندا کوکّار کنان، گوَشان اَت: ”اِشیا بکُش.“
بله سجّهێن مردمان کوکّار کرت و گوَشت: ”ایسّایا بکُش! باراباسا یله بدئے!“
بله آیان کوکّار کرت: ”گار و گُمساری کن! گار و گُمساری کن! سَلیبی کَشّ!“ پیلاتوسا گوَشت: ”شمئے بادشاها سَلیب بِکَشّان؟“ مزنێن دینی پێشوایان گوَشت: ”چه کئیسَرا اَبێد، مارا دگه بادشاهے نێست.“
مردم تان همینچُکا پولُسئے هبران گۆش دارگا اَتنت، بله اے هبری که کرت نون کوکّار کرت و گوَشتِش: ”اے مرد کُشگ و گار کنگ ببیت که زِندَ نکرزیت.“
گۆن اِسْتیپانئے هبرانی اِشکنگا، آ سکّ زهر گپتنت و په آییا دنتان گَدرۆشگا لگّتنت.