37 سجّهێنان پولُس گُلاێش کرت، چُکِّت و باز گرێتِش.
گڑا ایسُّپا وتی برات بِنیامین گُلاێش کرت و گرێتی. بِنیامینا هم ایسُّپ گُلاێش کرت و گرێتی.
ایسُّپا وتی اَرّابه تئیار کناێنت و گۆشِنا، وتی پت اِسراییلئے چارگا شت. اَنچۆ که ایسُّپ پتئے کِرّا سر بوت، پتی گلاێش کرت و تان دێرا گرێتی.
هما که اَرس رێچانا کِشت و کِشارَ کننت، په شادهی کوکّار کنانا رُننت.
گڑا پاد آتک و دێم په پتئے لۆگا رهادگ بوت. پتا که چه دورا دیست دلی په آییا سُتک و په اِشتاپی آییئے دێما تچان بوت و گوَراَمبازی کرت و چُکّتی.
گۆن پاکێن چُکّگان، یکدومیا دْرۆت و درهبات بگوَشێت. مَسیهئے سجّهێن کلیسا په شما سلام دێمَ دئینت.
سجّهێن براتان په پاکدِلی بچُکّێت و سَلام سر کنێت.
تئیی اَرسانی تْرانگا که کپان، منا په تئیی دیدارا زهیرَ کنت که ترا بگِندان و گَلا بال ببان.
هُدا چه آیانی چمّان هر اَرسێا پَهکَ کنت. مرک نون پَشتَ نکپیت و نه پُرس و نه زاری و نه دردَ بیت، چێا که پێسریگێن چیزّ گوَستگاَنت.“
چێا که تَهتئے نیاما اۆشتاتگێن گوَرانڈ، اِشانی شپانکَ بیت و اِشان زِنداپئے چَمّگانی راها پێشَ داریت و هُدا چه اِشانی چمّان هر اَرسا پَهکَ کنت.“