22 انّون گۆن پاکێن روهئے رهشۆنیا اورشَلیما رئوان. نزانان اۆدا گۆن من چے بئیگی اِنت.
بله چه آییا پێسر، منا پاکشۆدیے زلورت اِنت، که په آییئے سَرجم کنگا باز پرێشان و بێتاهیر آن.
وهدے ایسّائے چست بئیگ و آسمانا رئوگئے وهد نزّیکّ بوت، گڑا گۆن دلجمێن شئورے دێم په اورشَلیما راه گپت.
سَرگوَزئے ائییدا یکّ و دو رۆچ پَشت کپتگاَت. ایسّایا زانت که هما ساهت و دمان آتکگ که من اے جهانا یله بدئیان و پتئے کِرّا برئوان. آییا وتی مردم اے جهانا دۆست داشتگاَتنت و تان وتی اُمرئے آهِری دمانا په دل دۆستیَ داشتنت.
ایسّایا زانت گۆن من چے بئیگی اِنت، دێما شت و جُستی کرت: ”شما کئیی شۆهازا اێت؟“
وهدے پولُس، آتِنئے شهرا په سیلاس و تیموتاووسئے آیگا وداریگ و رهچار اَت، آییا دیست که شهر چه بُتان پُرّ اِنت. باز گَمیگ و دلرنج بوت.
چه اے کارانی سَرجمیا رَند، پولُسا وتی دلا شئور کرت مَکْدونیَه و اَکایَهئے دَمگان گوَزان، اورشَلیما برئوت. گوَشتی: ”چه اۆدئے رئوگا رَند، منا اَلّم، رومئے شهر هم گِندگی اِنت.“
پولُسئے شئور اَت، اِپێسُسئے شهرا هچّ مهاۆشتیت، تانکه آسیائے دَمگا باز مهتل مبیت. آییا اِشتاپ اَت که اگن بوتَ کنت پِنْتیکاسْتئے ائییدئے رۆچا اورشَلیما ببیت.
شما همینچُک هم نزانێت که باندا چے بیت. شمئے زِند چیّے؟ شما باپ و هُرمئے پئیما اێت که دمانُکێا گِندگَ بیت و پدا گارَ بیت.
چێا که زانان کمّێن وهدێا رند اے تَمبوا رُکستَ کنان. هُداوندێن ایسّا مَسیها منا چه اے هبرا سهیگ کرتگ.