43 سجّهێنانی دلا بیمّ و تُرسے نِشت و چه کاسِدان مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی زاهر و پَدّرَ بوت.
باوَرمندان، اے نشانی گۆنَ بنت: منی نامئے سرا، جِنّان چه مردمانَ کَشَّنت، نۆک نۆکێن زبانان هبرَ کننت،
سجّهێنانی دلا تُرسے نِشت و هُدایا سِپَت و سَنا کنان، گوَشتِش: ”مئے کِرّا مزنێن نبیے ودی بوتگ“ و ”هُدا وتی کئومئے کُمکّ کنگا آتکگ.“
گِراسینائے سرڈگارئے مردمان، گۆن ایسّایا دَزبندی کرت که آیانی سرڈگارا یله بدنت و برئوت، چێا که آیان بازَ تُرست. پمێشکا ایسّا بۆجیگا سوار بوت و شت.
من شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس که منی سرا ایمانَ کاریت، هرچے که منَ کنان آ هم کرتَ کنت. مسترێن کار هم کرتَ کنت، چێا که من پتئے کِرّا رئوان و
او اِسراییلیان! دِلگۆش کنێت. اَنچُش که شما وتَ زانێت، هُدایا شمئے نیاما مۆجزه و اَجِکّایی و اَجَبَّتێن نشانی چه ایسّا ناسِریئے نێمگا زاهر و پَدّر کرت و اے ڈئولا په آییا گواهی داتی.
کاسِدان گۆن مزنێن واک و تاگتے په هُداوندێن ایسّائے جاه جنَگا گواهیَ دات و گۆن آ سجّهێنان هُدائے مزنێن رهمت گۆن اَت.
وهدے هَنّانیایا اے هبر اِشکتنت، زمینا کپت و ساهی دات. هرکَسا که اے هبر اِشکت، آییئے دلا بلاهێن تُرسے نِشت.
پِتْرُسا گۆن آییا گوَشت: ”او اینیاس! ایسّا مَسیه ترا دْراهَ کنت، پاد آ، وتی گندلان پێچ.“ هما دمانا اینیاس پاد آتک و اۆشتات.
پِتْرُسا آ سجّهێن چه بانا در کرتنت، کۆنڈان کپت و دْوایی کرت. رَندا دێمی جۆنئے نێمگا تَرّێنت و گوَشتی: ”او تَبیتا! پاد آ.“ آییا وتی چمّ پَچ کرتنت، پِتْرُسئے نێمگا چارتی و نِشت.