2 اَناگت چه آسمانا یکّ اَنچێن تئوارے آتک که گوَشئے تْرندێن گواتے اَت و هما لۆگ که آ اۆدا نِشتگاَتنت گواتا مان پتات.
کَرّوبیێئے بانزُلانی سرا نِشتگاَت و گواتئے بانزُلانی سرا بال اَت.
اَناگت، چه آسمانی پرێشتگانی لشکرا رُمبے آ پرێشتگئے کِرّا آتک و هُدااِش سِپَت و سَنا کرت:
گوات هر جاه که بلۆٹیت، کَشّیت. تئو آییئے تئوارا اِشکنئے بله نزانئے چه کجا کئیت و کجا رئوت. آ کَس که چه روها پێدا بیت، آ هم اَنچُش اِنت.“
آیان بازێن آسپئیمێن شَهم و شَماله دیست که زُبانُک دئیان هر یکّێئے سرا اێر نِشتنت.
وهدے اے تئوار چست بوت، بازێن مردمے یکجاه مُچّ بوت و هئیران و هَبَکّه مَنت، چێا که هرکَس چه مریدانی دپا وتی جندئے زبانا اِشکنگا اَت.
چه آیانی دْوایا رند، آ جاگه که اۆدا مُچّ اَتنت لَرزت، سجّهێن چه پاکێن روها سررێچ بوتنت و هُدائے هبرِش په دِلێری درشان کرت.
په آیان پَدَّر بوتگ که وهدے هبرا اَتنت وتی هِزمتا نکنگا اَتنت، شمئے هِزمتا کنگا اَتنت. نون گۆن پاکێن روهئے زۆرا دگه مردمان اے وشّێن مِستاگ په شما رسێنتگ، هما پاکێن روه که چه آسمانا دێم دئیگ بوتگ. په اے وشّێن مِستاگئے زانگا پرێشتگ هم دلمانگ اَنت.