6 پولُسا وتی دست آیانی بَڈّا جت و پاکێن روه آیانی دلا پُترت، نون آ نۆکێن زبانان هبر کنگا لگّتنت و پئیگمبریاِشَ کرت.
باوَرمندان، اے نشانی گۆنَ بنت: منی نامئے سرا، جِنّان چه مردمانَ کَشَّنت، نۆک نۆکێن زبانان هبرَ کننت،
آ، کِساس دوازده مردم اَتنت.
آ سجّهێن، چه هُدائے روها پُرّ بوتنت و اَنچُش که پاکێن روه آیان واک و توان بَکشگا اَت، ڈنّی زبانان هبر کنگا لگّتنت.
اے مردمِش کاسِدانی دێما آورت و پێش کرتنت. کاسِدان په آیان دْوا کرت و دست بڈّا جتنت.
هَنّانیا شت و هما لۆگا رَست، شاوولی دست پِر مُشت و گوَشتی: ”او منی براتێن شاوول! هما هُداوند بزان ایسّا، که راها په تئو زاهر بوت، منا راهی داتگ که تئو پدا بگندئے و چه هُدائے پاکێن روها پُرّ ببئے.“
کَسیئے سرا دستئے اێر مُشگ و آییا کلیسائے کَماش کنگا اِشتاپ مکن که دگرانی گناهان شریکدارَ بئے. وتا پاک و پَلگار بدار.
پمێشکا من ترا تْرانگا گێجان که هُدائے داتگێن نیامتا دوبر کارمَرز کن، هما نیامت که ترا چه هما وهدا گۆن اِنت که من وتی دست تئیی سرا اێر مُشتنت.