36 نون که هرکَس اے هبرا مَنّیت، شما آرام ببێت و په اشتاپی هچّ کارے مکنێت.
چێا که موسّااِش دلسیاه کرت و چه آییئے دپا سُبکّێن هبرے در آتک.
گڑا، شهرئے مُنشیا مُچّی آرام کرت و گوَشتی: ”او اِپێسُسئے مردمان! سجّهێن دنیائے مردمَ زاننت که اِپێسُسئے شهر، مزنێن هُدا آرتِمیسئے زیارتجاهئے نِگهپان اِنت، که آییئے نَکش چه آسمانا اێر آتکگ.
اے دوێن مردم که شما گپتگ و اِدا آورتگاَنت، اِشان نه چه زیارتجاها چیزّے پُلِتگ و نه مئے بانُکێن هُدااِش بێشرپ کرتگ.
درۆهۆک، بێپرواه و پُرکِبرَ بنت و هُدائے بدلا ائیش و نۆشا دۆستَ دارنت.