1 هما زمانگا که اَپولُس کُرِنْتا اَت، پولُس هم چه مُلکئے نیامی هَند و دَمگان گوَزان، اِپێسُسئے شهرا آتک و رَست. اۆدا لهتێن مریدی دیست.
رَندا، پولُس چه آتِنئے شهرا در آتک و کُرِنْتئے شهرا شت.
کَنیسَهئے مسترئے نام، کْریسپُس اَت. آییا گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان، هُداوندێن ایسّائے سرا باور کرت. کُرِنْتئے شهرئے دگه بازێن مردم هم گۆن پولُسئے هبرانی اِشکنگا، باوَرمند بوتنت و پاکشۆدیاِش کرت.
چه اے هالئے اِشکنگا، اِپێسُسئے شهرئے سجّهێن مردمان، یَهودی و یونانی دوێنان، باز تُرست و هُداوندێن ایسّائے نامِش ستا و سنا کرت.
بله شما وت اِشکتگ و دیستگ، اے مردا، پولُسا، نه تهنا اِپێسُسئے، کمّ و گێش سجّهێن آسیائے دَمگئے بازێن مردمے گُمراه کرتگ و گوَشیت که مئے دستانی اَڈّ کرتگێن هُدا، په هچّ دابا هُدا نهاَنت.
پولُسئے شئور اَت، اِپێسُسئے شهرا هچّ مهاۆشتیت، تانکه آسیائے دَمگا باز مهتل مبیت. آییا اِشتاپ اَت که اگن بوتَ کنت پِنْتیکاسْتئے ائییدئے رۆچا اورشَلیما ببیت.
کماش که آتکنت، گۆن آیان گوَشتی: ”شما وتَ زانێت چه هما ائولی رۆچا که من آسیائے دَمگا پاد اێر کرتگ، چِه پئیما وتی زِند گۆن شما گوازێنتگ.
آیان اے هبر پمێشکا کرت که پێسرا پولُسِش گۆن تْروپیموسا، که اِپێسُسئے شهرئے نندۆکے اَت، اورشَلیمئے بازارا دیستگاَت. گُمانِش کرتگاَت که پولُسا، تْروپیموس مزنێن پرستشگاها آورتگ.