موسّایا گۆن هُداوندا گوَشت: ”او منی هُداوند! من هبرزانتے نهآن، نه پێسرا بوتگان و نه انّون هبرزانتے آن. اے ساهتا هم که تئو گۆن وتی کَستِرا هبرا ائے، منی زبان و بئیان کُنٹ اِنت.“
گۆن آیان گوَشتی: ”پمێشکا شَریَتئے هر زانۆگر که آسمانی بادشاهیئے مریدے بیت، هما مردئے ڈئولا اِنت که چه وتی هَزانگا هر پئیمێن نۆک و کوَهنێن چیزّ درَ کنت.“
چێا که آییا سجّهێنانی دێما گۆن یَهودیان گپّ و تْرانَ کرت و آیانی باوَری گۆن مُهرێن دَلیلانَ پرۆشت. اے ڈئولا، چه پاکێن کتابانی نبشتانکان پێشیَ داشت که ایسّا، هما مَسیه اِنت.
بله چه یَهودیانی یکّ کَنیسَهێا که نامی ”آزات بوتگێن گُلامانی کَنیسَه“ اَت، لهتێن مردم چه آییا نارَزا اَت. آ چه کِرینی و اِسْکَنْدَریَهئے شهر و کیلیکیَه و آسیائے دَمگان اَتنت و گۆن اِسْتیپانا دَپجاکا لگّتنت.