29 اگن ما هُدائے پُشپَد اێن، گڑا نباید اِنت ما هُدایا گۆن سُهر، نُگره و سِنگا اَڈّ کرتگێن بُتان همدَروَر بکنێن که مردمان گۆن وتی هئیال و هنرا جۆڑێنتگاَنت.
وتی مزَنشانێن هُدائے بدلا کاهوارێن جَلَبێن گۆکێئے بُتِش زرت.
نه بُرزێن آسمانئے چیزّێئے شِکلا په وت بُت اَڈّ بکن، نه زمینئے سرئے چیزّێئے شِکلا، نه زمینئے چێرئے آپانی تهئے چیزّێئے شِکلا. په وت هچّ بُتێن هُدا اَڈّ مکن.
هارونا آیانی داتگێن تلاه زرت و آپ کرتنت. تِلاهی کالِبێا کرتنت و بُتێن گوَسکے اَڈّی کرت. مردمان گوَشت: ”او اِسراییل! اے تئیی هُدا اِنت که ترا چه مِسرا در کرت و آورتی.“
بله شما وت اِشکتگ و دیستگ، اے مردا، پولُسا، نه تهنا اِپێسُسئے، کمّ و گێش سجّهێن آسیائے دَمگئے بازێن مردمے گُمراه کرتگ و گوَشیت که مئے دستانی اَڈّ کرتگێن هُدا، په هچّ دابا هُدا نهاَنت.