36 جێلئے نِگهپانا پولُس هال دات و گوَشت: ”منا چه کازیانی نێمگا پرمان رَستگ که شمارا یله بدئیان. پمێشکا شما په وشّی و سلامَتی برئوێت.“
موسّا پدا وتی ناکۆ یَترونئے کرّا شت و گۆن آییا گوَشتی: ”منا رَزا دئے مِسرا وتی براتانی کِرّا رئوان و چاران که بارێن زندگ اَنت یا مُرتگاَنت.“ یَترونا گوَشت: ”برئو په سلامتی.“
ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”او منی جنکّ! تئیی سِتک و باوَرا ترا رَکّێنتگ، په وشّی و سلامتی برئو و چه وتی ناجۆڑیا دْراه ببئے.“
من شمارا اێمنی و آسودگیَ دئیان. وتی اێمنی و آسودگیا شمارا دئیان. جهانا اے واک و توان نێست که هما اێمنیا شمارا بدنت که منیَ دئیان. متُرسێت و وتی دلا پرێشان مکنێت.
چیزّے وهدا اۆدا منتنت و رَندا، براتان آ په وشّی و سلامتی رُکست کرتنت و چه همۆدا که دێم دئیگ بوتگاَتنت، هما جاها پِر ترّتنت.
چه بازێن لَٹّ و کُٹّا رند، بَندیجاها برت و بندِش کرتنت. بَندیجاهئے نِگهپانِش پرمان دات که آیانی نِگهپانیا شَرّ دلگۆش بکنت.
جێلئے نِگهپان، چه وابا پَچ لَرزت و آگه بوت، دیستی که بَندیجاهئے سجّهێن دروازگ پَچ اَنت، گُمانی کرت که کئیدی تتکگ و شتگاَنت. نون په وتکُشیا زَهمی کَشّت.
دومی رۆچا، کازیان وتی کاردار جێلئے نِگهپانئے گوَرا راه داتنت که ”اے مردمان یله بدئے.“