35 دومی رۆچا، کازیان وتی کاردار جێلئے نِگهپانئے گوَرا راه داتنت که ”اے مردمان یله بدئے.“
په انسانا تئیی هِژم هم تئیی سَتائے سئوَبَ بیت و پَشت کپتگێن هِژما تئو وتی لانکا بندئے.
مردم شمارا گرنت و کَنیسَهانَ برنت و هاکم و هکومتانی دێما پێشَ کننت. آ وهدا، په وتی دێمپانیا پرێشان مبێت که چے بگوَشێت،
رَندا آییا وتی لۆگا برت و ورگ داتنت، آییئے جند و آییئے لۆگئے سجّهێن مردم، چه آییئے هُداباوَریا گَل و شادان بوتنت.
جێلئے نِگهپانا پولُس هال دات و گوَشت: ”منا چه کازیانی نێمگا پرمان رَستگ که شمارا یله بدئیان. پمێشکا شما په وشّی و سلامَتی برئوێت.“
کارداران، اے پَسّئو په کازیان رَسێنت. وهدے سهیگ بوتنت که آ دوێن رومی باشندَه اَنت، تُرستِش.
گڑا چه گێشترێن تُرسێنگ و پادتراپ. دئیگا رند، آاِش یله داتنت. په آیانی سِزا دئیگا شَرّێن راهے ندیستِش، چێا که گۆن اے اَجَبَّتێن کارئے گِندگا سجّهێن مردمان هُدا سَتا کرت و ساڑات.
کاسِدِش لۆٹت و آورتنت، لَٹّ و کُٹّ کناێنت و مکن کرتنت که په ایسّائے ناما دگه برے هبر مکننت. نون یلهاِش داتنت.