’آ هُداوند که اے سجّهێن کاران یکجاه سَرجمَ کنت چُشَ گوَشیت: ”چه اِشیا رَند، من پدا کایان و داوودئے کپتگێن تَمبوا نۆک و مِکَّ کنان. من آییئے وئیرانێن جاهان پدا جۆڑێنان و راستَ کنان، تانکه آ دگه کئوم دێم په هُداوندا بیاینت، بزان آ سجّهێن درکئوم که منی نام آیانی دلا نِشتگ.“