14 شَمون پِتْرُسا گوَشت که هُدایا چِه پئیما ائولی برا درکئومانی نێمگا په مِهر هئیال گوَر کرت که چه آیان هم په وتی ناما کئومے گچێن بکنت.
”هُداوند، اِسراییلئے هُدایا سَتا و سَنا بات، چێا که په وتی کئومئے مَدَت کنگا آتکگ و کئومی رَکّێنتگ.
چێا که مئے هُدا مهربان اِنت و چه آییئے بێکِساسێن رهمتان رۆچ چه بُرزێن اَرشا، مئے زِندمانا سرَ کَشّیت،
هما وهدا اورشَلیمئے شهرا، شَمون نامێن مردے هستاَت که پهرێزکار و هُدادۆستے اَت و بنی اِسراییلیانی رَکّێنۆکئے رَهچار اَت و هُدائے پاکێن روه، گۆن آییا گۆن اَت.
مارا چه آییئے نێمگا اے رهمت و کاسِدیئے کار رَستگ که په هماییئے نامئیگی، سجّهێن دَرکئومانی نیاما اَنچێن پَرمانبرداریے بیارێن که چه ایمانا کئیت.
چێا که هر چیزّ چه هماییئے نێمگا اِنت و چه آییئے سئوَبا و په هماییا اِنت. تان اَبد شان و شئوکت هماییا سر بات. اَنچُش بات. آمین.
چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار و کاسِد، شَمون پِترُسئے نێمگا، په همایان که چه مئے هُدا و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے برکتا، هما پئیمێن بێبهاێن باوَرے رَستگِش که مارا رَستگ.