گڑا یَهودیان گۆن یکدگرا گوَشت: ”کجا رئوت که ما آییا در گێتکَ نکنێن؟ بارێن مئے هما مردمانی کِرّا رئوت که یونانیانی نیاما شِنگ و شانگ اَنت و اۆدا یونانیان هم تالیمَ دنت؟
مُچّیئے پاد آیگا رَند، بازێن یَهودی و درکئومێن یَهودی بوتگێن هُداتُرسێن مردم، پولُس و بارنابائے همراه بوتنت. پولُس و بارنابایا آ دِلبڈّی دات و گوَشتنت که هُدائے مِهر و رهمتانی ساهگا بماننت.
بله لهتێن رۆچا و رَند، بازێن یَهودی چه اَنْتاکیَه و اِکُنیَها آتک و شهرئے مردمِش وتی نێمگا تَرّێنتنت. پولُسِش سِنگسار کرت و گۆن اے هئیالا که مُرتگ، کَشّان کنان چه شهرا ڈنّ دئور دات،
کوکّارِش کرت: ”او اِسراییلیان! بیاێت مارا کُمکّ بکنێت. اے مرد، پولُس هما اِنت که هر جاگه گۆن هرکَسا، مئے کئوم و موسّائے شَریَت و هُدائے اے پاکێن لۆگئے هِلاپا تالیمَ دنت. انّون هم درکئومێن یونانی مردمی مزنێن پرستشگاها آورتگ و هُدائے پاکێن لۆگی پلیت کرتگ.“
پرچا که چه ایسّائے وشّێن مِستاگا پَشل و شرمندگ نهآن، اے په هر هما کَسئے رَکّێنگا هُدائے زۆر و توان اِنت که باورَ کنت، ائولا په یَهودیان و رندا په دَرکئومان.
اے بارئوا یَهودی و یونانیئے نیاما پرک و پێرے نێست. چێا که همے یکّێن هُداوند، سجّهێنانی هُداوند اِنت و په هما درُستیگێن مردمان بێکِساس سَکی و بَکشۆک اِنت که آییا تئوارَ کننت.
هما آزار و سکّی و سۆریانی بارئوا هم زانئے که اَنتاکیَه و اِکۆنیَه و لِستْرَهئے شهران منی سرا کپتنت. من اے آزار سَگّتنت و هُداوندا منا چه اے سجّهێنان نِجات دات.