2 وهدے رۆچگ اَتنت و هُداوندا سنا و ستا کنگا اَتنت، پاکێن روها گۆن آیان گوَشت: ”بارنابا و شاوولا په منی هما کارانی سَرجم کنگا گچێن بکنێت که من په آیان گیشّێنتگاَنت.“
گڑا من وتی دێم هُداوندێن هُدائے نێمگا تَرّێنت، دْوا و پِریات کرت، رۆچگ داشت، گۆنیێن گُد گوَرا کرت و وتا پُر پِر رێتک.
بله اے ڈئولێن جِنّ، اَبێد چه دْوا کنگ و رۆچگ دارگا درَ نئیاینت.“
وهدے رۆچگَ بێت، دورو و دوپۆستێن مردمانی ڈئولا وتی دێما تابان و گمناک مکنێت. آ وتی روا گیمُّرێننت و مونجا کننت تان مردم بزاننت رۆچگ اَنت. شمارا راستێنَ گوَشان، مُزّے که آیان رَسگی اَت، رَستِش.
پمێشکا گۆن کِشارئے واهندا دَزبندی بکنێت و بلۆٹێت که په وتی کِشاران رُنۆک دێم بدنت.“
چه اِشیا رَند، هُداوندێن ایسّایا دگه هپتاد مرید گچێن کرت و هما شهر و مێتگان که رئوگی اَت، چه وت پێسر، دو دوا راهی داتنت و
بله رَندا جنۆزام بوت. نون آییئے اُمر هشتاد و چار سال اَت و آییا چه مزنێن پرستشگاها ڈَنّ، پاد اێرَ نکرت. شپ و رۆچ، هُدایا سَنا و سَتا کنان، وتی وهد په دْوا و رۆچگَ گوازێنت.
پِتْرُس تنینگه وتی دیستگێن اِلهامئے بارئوا پِگر کنگا اَت که هُدائے روها گۆن آییا گوَشت: ”بچار، سئے مردم آتکگ و تئیی جُستا اَنت.
کُرنیلیوسا پَسّئو دات: ”چار رۆچَ بیت که همے وهدا ساهت سئیا، وتی لۆگا زِگر و دْوا کنگا اَتان، اَناگت یکّ مردے که دْرپشناکێن پۆشاکی گوَرا اَت، منی دێما آتک و
چه رۆچگ و دْوایا رَند، آ دوێنِش دست بڈّا جت و راه داتنت.
اے دابا، بارنابا و شاوول که چه پاکێن روهئے نێمگا راه دئیگ بوتگاَتنت، دێم په سِلوکیایا جَهلاد بوتنت. چه اۆدا بۆجیگا نِشت و کِبْرِسا شتنت.
چه اَتّالیَها، بۆجیگا سوار بوت و اَنْتاکیَها پِر ترّتنت. چه همۆدا په هما کار و مُهیمّا هُدائے مِهر و رهمتانی سپرده کنگ بوتگاَتنت، که نون آیان سَرجم کرتگاَت.
شما وتی جند و وتی رمگئے سجّهێن باوَرمندانی هئیالداریا بکنێت که پاکێن روها شمارا آیانی نِگهپان کرتگ. هُدائے کِلیسائے شپانکی و نِگهپانیا بکنێت، هما کِلیسا که هُداوندێن ایسّایا گۆن وتی هۆنا په بها گپتگ.
پدا هُداوندێن ایسّایا منا گوَشت: ’برئو، چێا که من ترا دورێن هَند و دَمگان درکئومانی کِرّا راهَ دئیان.‘“
ایسُّپ نامێن مردێا هم ڈگارے هستاَت، بهایی کرت، زَرّی آورت و کاسِدانا داتنت. آ کِبْرِسیے اَت و چه لاویانی کَبیلها اَت. کاسِدان آییئے نام بارنابا کرتگاَت، بزان ”دِلبڈّیئے چُکّ“.
وت په دْوا و هُدائے پاکێن هبرئے هِزمتکاریا دَزگٹّ ببێن.“
هُدائے پاکێن روها گۆن پیلیپُسا گوَشت: ”آییئے نزّیکّا برئو و اَرّابها همراه بئے.“
بله هُداوندا گۆن هَنّانیایا گوَشت: ”برئو، من په وتی هِزمتکاریا، آ گچێن کرتگ که درکئوم و آیانی بادشاه و اِسراییلیانی گوَرا برئوت و په منی ناما گواهی بدنت.
چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار، پولُسئے نێمگا که په کاسِدیا گْوانک جنَگ بوتگ و زِندی په هُدائے وشّێن مِستاگا وَپْک اِنت،
و چۆن جار بجننت اگن رئوان دئیگ نبوتگاَنت؟ اَنچُش که نِبشته اِنت: ”وَشکَدَم اَنت آ مردم که وشّێن مِستاگَ کارنت.“
که من په دَرکئومان ایسّا مَسیهئے هِزمتکار ببان و په هُدائے وشّێن مِستاگئے رسێنگا هِزمت و پێشوایی بکنان، تانکه دَرکئوم هُدائے درگاها زُرتگێن هئیراتے ببنت که چه پاکێن روها پَلگارگ بوتگ.
بله هُدایا که منا چه ماتئے لاپا گچێن کرتگاَت، چه وتی رهمتئے برکتا منا تئوار جت و پئیسلهای کرت
من په اے مکسدا گِچێن کنگ بوتگان که جار جنۆک و کاسِدے ببان و درکئومان ایمان و راستیئے تالیما بدئیان. من راست گوَشگا آن، درۆگ نبندگا آن.
من گِچێن کنگ بوتگان که اے وشّێن مِستاگئے جار جنۆک و کاسد و تالیم دئیۆکے ببان.
هرچے که من بازێن شاهدێئے دێما گوشتگ و تئو اِشکُتگ، اے تالیمان اَنچێن پُراِهتبارێن مردمانی سپرده بکن که دگران تالیم دات بکننت.
تهنا لوکا منی کِرّا اِنت. مَرکاسا بزور و گۆن وت بیار، چێا که آ هُدائے هزمتکاریا په من مزنێن کُمکّے.
بله هر هالت و جاورێا ترا داشت ببیت، سَکّی و سۆری بِسَگّ، وَشّێن مستاگئے جار جنَگئے کارا دێما بران کن و وتی هِزمتکاریئے زِمّها سرجم کن.