من په شمئے گناهانی پشۆمانیا، شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله هما که چه من و رَند آیگی اِنت، چه من زۆرمندتر اِنت و من آییئے کئوشانی دست گِرگئے لاهک هم نهآن. آ شمارا گۆن پاکێن روه و آسا پاکشۆدیَ دنت.
یکّ اَناگت چه هُداوندئے نێمگا پرێشتگے آتک و آ کۆٹی رُژناگ بوت. پرێشتگا پِتْرُسئے کَش و پهنات دست جت، چه وابا آگه کرت و گوَشتی: ”هئیّا، پاد آ.“ زمزیل چه پِتْرُسئے دستان بُتک و کپتنت.