کاسِدانی کار 12:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا
7 یکّ اَناگت چه هُداوندئے نێمگا پرێشتگے آتک و آ کۆٹی رُژناگ بوت. پرێشتگا پِتْرُسئے کَش و پهنات دست جت، چه وابا آگه کرت و گوَشتی: ”هئیّا، پاد آ.“ زمزیل چه پِتْرُسئے دستان بُتک و کپتنت.
نِبوکَدنِزَرا گوَشت: ”شَدرَک، میشَک و اَبِدنِگۆئے هُدایا ستا و سنا بات که آییا وتی پرێشتگے دێم داتگ و وتی هِزمتکار رَکّێنتگاَنت. اِشان وتی هُدائے سرا باوَر و بێسه اَت و منی هُکمِش نَمَنِّت. چه وتی زندا سر گوَستنت، بله وتی جندئے هُدایا اَبێد، دگه هُدائے هِزمت و سُجدها رَزا نبوتنت.
منی هُدایا وتی پرێشتگے راه دات که شێرانی دپی بست. شێران منا هچّ تاوان ندات. او بادشاه! همینچک که من هدائے دێما بێگُناه آن، همینچک تئیی دێما هم من هچّ رَدێن کارے نکرتگ.“
نجومیانی پِر ترّگا رند، هُداوندئے پرێشتگے ایسُّپئے وابا آتک و گوَشتی: ”چُکّ و چُکّئے ماتا بزور و مِسرا بتچ، تان من ترا نگوَشان همۆدا بدار، چێا که هیرودیس چُکّئے در گێجگ و کُشگا دلمانگ اِنت.“
چه آ رۆچا که هیرودیسا پِتْرُس هَکدیوانا برگی و مئیاریگ کنگی اَت یکّ شپے پێسر، آ گۆن دو زمزیلا بستگاَت و دو سپاهیگئے نیاما وپتگاَت. جێلئے دَروازگئے دپا هم نِگهپانێن سپاهیگ اۆشتاتگاَتنت.