1 همے رۆچان، بادشاه هیرودیسا په کِلیسائے آزار رسێنگا، لهتێن مردمئے گِرگ و بند کنگ بُنگێج کرت.
بدکارێن بادشاهێئے اَسا پهرێزکارانی میراسئے سرا هُکمرانَ نبیت که پهرێزکار وتی دستا په بدکاری سِلّ مکننت.
آ وهدا جَلیلئے هاکم هیرودیس، ایسّائے نام و تئوارا سهیگ بوت.
چُش اَت که هیرودیسا هیرودیائے سئوَبا که پێسرا آییئے برات پیلیپُسئے جَن اَت، یَهیا گراێنتگ و بَندیجاها بند کرتگاَت.
هیرودیسئے سالگِره بوت و هیرودیائے جِنکا مهمانانی دێما ناچ و سُهبت گپت. هیرودیس باز وَشدل بوت،
آ وهدا شمارا گرنت و سکّی و سۆریانی آماچَ کننت و کُشنت هم و دنیائے سجّهێن کئوم، منی نامئے سئوَبا چه شما نَپرتَ کننت.
من هر رۆچ مزنێن پرستشگاها گۆن شما هۆر و یکجاه بوتگان، اۆدا شما منا دست نجتگ. بله هئو! نون وهد شمئیگ اِنت و تهارۆکی هاکم اِنت.“
چه اے هبرا بێهئیال مبێت که من گۆن شما گوَشتگ: ’گُلام چه واجها مسترَ نبیت.‘ اگن آیان منا آزار داتگ، شمارا هم آزارَ دئینت. اگن منی هبرِش زرتگ، شمئے هبرا هم زورنت.
شمارا چه کَنیسَهان درَ کننت. چُشێن وهدے هم کئیت که شمئے کُشۆک گُمانَ کننت که گۆن شمئے کُشگا هُدائے هِزمتا کنگا اَنت.
آیان همے ڈئولا کرت و اے ٹێکی، بارنابا و شاوولا په کِلیسائے کماشان رسێنت.
آییا یوهَنّائے برات آکوب گپت و زَهمکۆش کرت.
وتی پاکێن هِزمتکار ایسّائے ناما، په دْرهبکشی و مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیانی پَدّر کنگا، وتی دستا شهار دئے.“
گڑا یَهودیَه و جَلیل و سامِرَهئے سجّهێن دَمگان، کِلیسا اێمن و آسودگ بوت و رُست و رُدۆم کنان اَت. باوَرمندان، په هُداتُرسی زِندَ گوازێنت و گۆن پاکێن روهئے دِلبڈّیا رۆچ په رۆچ گێشترَ بوتنت.