9 دومی رۆچا، وهدے هر سئے راها اَتنت و یاپائے نزّیکّا رَستنت، هما وهدا نێمرۆچا پِتْرُس په دْوا کنگا لۆگئے سرا سر کپت.
بێگاه و سَباه و نێمرۆچا زنگَ جنان و پریاتَ کنان و آ منی تئوارا اِشکنت.
نون وهدے دانیال سهیگ بوت که چُشێن پَرمانے دَسهَتّ کنگ بوتگ، وتی لۆگئے هما بُرزی کۆٹیا شت که دریگی دێم په اورشَلیما پَچَ بوتنت و اَنچۆ که مُدام کرتگاَتی، رۆچے سئے رندا کۆنڈانَ کپت، دْواییَ کرت و وتی هُدائے شُگریَ گپت.
گڑا آ شتنت. پدا نێمرۆچا و دێم په بێگاها ڈنّا در آتک و اَنچُشی کرت.
هما که بان و بادگیرئے سرا اِنت، وتی اُرد و پُتێنکانی زورگا جَهلا اێر مکپیت و لۆگا مرئوت و
نێمرۆچا بگر تان بێگاهئے سئیا، سجّهێن مُلک اَناگت تهار بوت.
بله هروهد دْوا کنئے، وتی لۆگا برئو، لۆگئے دپا ببند و چه وتی آسمانی پتا، که چه چمّان چێر و اَندێم اِنت، دْوا بلۆٹ، گڑا تئیی پت، که چێرێنانَ گِندیت، تئیی مُزّا دنت.
سَباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، ایسّا پاد آتک، چه لۆگا در کپت، یکّ گِستا و پناهێن جاگهێا شت و دْوایی کرت.
مردمانی یله کنگا رَند، ایسّا په دْوا کنگا کۆهئے سرا سر کپت.
یکّ رۆچے نێمرۆچا رَند، کِساس ساهت سئیا، هُدائے پرێشتگے په شُبێن و اِلهامی دیست که نزّیکّ آتک و گوَشتی: ”او کُرنیلیوس!“
وت په دْوا و هُدائے پاکێن هبرئے هِزمتکاریا دَزگٹّ ببێن.“
منَ لۆٹان که مردێن زهر گرگ و جاک و جێڑهان یله بدئینت و هر جاگه پاک و پلگارێن دستان بُرز بکننت و دْوا بلۆٹنت.