من هما دمانا په تئیی لۆٹگا وتی کاسِد راه داتنت، تئیی مِنَّت سر و چمّان که تئو آتکئے. نون ما سجّهێن هُدائے دیوانا هۆر نِشتگ و وداریگ اێن تان هُداوندئے آ سجّهێن هبران بِشکنێن که ترا په مئے گوَشگا هُکمی داتگ.“
یاپائے شهر چه لُدَّها نزّیکّ اَت. وهدے یاپائے نندۆکێن مرید سهیگ بوتنت که پِتْرُس لُدَّهئے شهرا اِنت، آیان دو مردم راه دات و مِنّتگیریاِش کرت که پِتْرُس زوتّ آیانی کِرّا بیئیت.