16 سئے رَندا همے ڈئولا بوت و پدا پَرزۆنَگ زوتّ آسمانا برگ بوت.
اے واب پمێشکا تئوِ پِرئونئے سرا دو رندا آتکگ که هُدایا پَکّاییا پئیسله کرتگ و هُدا اے کارا همے زوتّانَ کنت.
سئیمی برا گوَشتی: ”او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! بارێن، منا دۆستَ دارئے؟“ ایسّایا که سئیمی برا جُست کرت که منا دۆستَ دارئے، پِتْرُس گمیگ بوت. گوَشتی: ”او هُداوند! تئو هر چیزَّ زانئے، تئو زانئے که من ترا دۆستَ داران.“ ایسّایا گوَشت: ”گڑا منی پَسان بچارێن.
دومی رندا پدا تئوار آتک و گوَشتی: ”هما چیزّ که هُدایا پاک زانتگاَنت، تئو آیان سِلّ و ناپاک مزان.“
پِتْرُس هئیران اَت که بارێن اے اِلهامئے مانا و مکسد چے اِنت؟ همے وهدا، کُرنیلیوسئے راه داتگێن مردمان شَمونئے لۆگ شۆهاز کرتگاَت و آتکگ و لۆگئے دروازگئے دپا رَستگاَتنت.