ایسّا اَنگت هبرا اَت که چه دوازدهێن مریدان یکّے، بزان یَهودا، آتک و رَست. آییا مزنێن رُمبے همراه اَت که زَهم و لَٹِّش گۆن اَت. اے رُمب، چه مزنێن دینی پێشوا و کئومئے کماشانی نێمگا راه دئیگ بوتگاَت.
ایسّا اَنگت هبرا اَت که چه دوازدهێن مریدان یکّے، بزان یَهودا، آتک و رَست. آییا رُمبے مردم همراه اَت که زَهم و لَٹِّش گۆن اَت. اے رُمب، چه مزنێن دینی پێشوا، شَریَتئے زانۆگر و کئومئے کماشانی نێمگا راه دئیگ بوتگاَت.
اے هبران که منَ کنان شمئے سجّهێنانی بارئوا نهاَنت. آ مردم که من گچێن کرتگاَنت، آیانَ زانان. بله پاکێن کتابئے اے هبر راست و سَرجم بئیگی اِنت که گوَشیت: هما کَس که گۆن من یَکجاه ورَگی وارتگ، هما منی هلاپا پاد آتکگ.
تان هما وهدا که من گۆن اِشان گۆن بوتگان، هما نامئے زۆرا که تئو منا داتگ، اِشانی نِگهپانیاُن کرتگ. چه اِشان یکّے هم تباه نبوت، اَبێد چه هما یکّێنا که وت تباهیئے هکدار اَت، تانکه پاکێن کتابئے هبر راست و سَرجم ببنت.
بازێن هبر و هالا رَند، پِتْرُس پاد آتک و گۆن آیان گوَشتی: ”او براتان! شما شَرَّ زانێت که باز وهدا پێسر، هُدایا چه شمئے نیاما منا گچێن کرت که درکئوم چه منی زُبانا ایسّائے وشّێن مِستاگا بِشکننت و باور بکننت.
پولُس سهیگ اَت که سرۆکانی دیوانئے لهتێن باسک، سَدوکی و لهتێن پَریسی اَنت، پمێشکا آییا په بُرزتئواری دَرّاێنت: ”او براتان! من پَریسیے آن و منی پت و پیرُک هم پَریسی بوتگاَنت، مرۆچی اے هَکدیوانئے دێما پمێشکا اۆشتارێنگ بوتگان که منی باور و اُمێت اِنت که هُدا مُردگان پدا زندگَ کنت.“
مَسیهئے روه چه آیانی زبانا هبر کنان و گوَشان بوتگ که مَسیها چۆنێن سکّی سگّگی اِنت و رندا آییا چۆنێن مزنێن شان و شئوکتے رسیت. گڑا، آ مُدام همے جُهدا بوتگاَنت که بزاننت پاکێن روه کئیی بارئوا هبرا اِنت و اے کار کدێنَ بیت.