من اَنگت چارگا اَتان که بادشاهی تَهت آرگ و اێر کنگ بوتنت و هما که چه زمانگان هستاِنت، آتک و نِشت. آییئے پۆشاک چۆ برپا و سرئے مود، پَژمئے ڈئولا اسپێت اَتنت. آییئے تَهت، آسئے بْرانزے اَت و تَهتئے چَهر وَرۆکێن پادَگ، رۆکێن آس اَتنت.
من پَسّئو دات: ”واجه! تئو وتَ زانئے.“ نون آییا گۆن من گوَشت: ”اے هما اَنت که چه مزنێن اَزابا در آتکگاَنت و وتی پۆشاکِش گۆن گوَرانڈئے هۆنا شُشتگ و اسپێت کرتگاَنت.