پاکێن روه تچکا تچکَ گوَشیت که آهری زمانگان لهتێن مردم ایمانا یلهَ کنت و رَد دئیۆکێن روهانی رَندا کپیت و هما تالیمانی نێمگا رئوت که پَلیتێن روهِشَ دئیَنت.
یکّ وهدے ما هم بےاَگل و ناپرمان و گُمراه بوتگێن و هر پئیمێن بدێن واهگ و هئوا و هئوَسانی گلام بوتگێن. ما وتی زند بدکاری و هسدّئے تها گوازێنتگ. نَپرتئے هکدار بوتگێن و ما گۆن یکدومیا نَپرت کُرتگ.
هما مردم که گۆن مئے هُداوند و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے زانگ و پجّارگا چه اے دنیائے سِلکاریانَ رَکّنت، اگن پدا هما سِلکاریانی تۆکا بکپنت، رندی هالِش چه پێسریگێنا هم گنترَ بیت.