گۆن آیان گوَشتی: ”پمێشکا شَریَتئے هر زانۆگر که آسمانی بادشاهیئے مریدے بیت، هما مردئے ڈئولا اِنت که چه وتی هَزانگا هر پئیمێن نۆک و کوَهنێن چیزّ درَ کنت.“
تیموتاووس، منی چُکّ! من ترا اے هُکما، هما پێشگۆییانی بُنیادا دئیان که یک رندے تئیی بارئوا کنگ بوتگاَنت تانکه تئو آیانی تْرانگا بکپئے و اے نێکێن جُهدا کُرت بکنئے و
چه وتی هما روهانیێن نیامتا نادلگۆش مبئے که ترا هما وهدا رَست که کماشانی رُمبا تئیی سرا دست اێر مُشت و یکّێا ترا گۆن پاکێن روهئے اِلهاما اے نیامتئے هال دات.