Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 2:19 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

19 بله پدا هم هُدائے سرا باورمند مُهرَ اۆشتنت، لۆگێئے مُهکمێن بنیادئے پئیما. هُدایا وتی باورمندانی سرا اے هبر نَکش کرتگ و مُهر جتگ‌اَنت: ”هُداوند وتی مردمان پجّاهَ کاریت“ و ”هرکَس که هُداوندئے ناما گیپت، باید اِنت وتا چه بدکاریا دور بداریت.“

Вижте главата копие




په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 2:19
69 Кръстосани препратки  

که هُداوند پهرێزکارانی راهئے نگهپان اِنت، بله بدکارانی راه تباهی و بێگواهی اِنت.


چێا که آ هچبر لرزێنَگَ نبیت، پهرێزکارێن مردمے تان اَبد یات کنگَ بیت.


چه بدیا پِر ترّ و نێکی کن، سُهل و اێمنیئے شۆهازا ببئے و همِشیئے رندا بکپ.


هُداوند بێگناهانی رۆچانی نگهپان اِنت و میراسِش نمیرانَ بیت.


شما که هُداوندا دۆستَ دارێت، چه بدیا نپرت کنێت، چیا که آ هُدادۆستانی زِندئے نگهپان اِنت و آیان چه بدکارانی دستا نجاتَ دنت.


چێا که درۆگێن مَسیه و درۆگێن نبی جاهَ جننت و مزنێن نشانی و اَجِکّایی پێشَ دارنت. وتی سجّهێن زۆرا جننت که گچێن کرتگێنان هم گُمراه بکننت.


پمێشکا، برئوێت سجّهێن کئومان منی مرید بکنێت، پت و چُکّ و پاکێن روهئے ناما پاکشۆدی بدئیێت و


گڑا من آیان راستێنَ گوَشان: ’او بدکاران! من هچبر شمارا پَجّاه نئیاورتگ، چه منی دێما دور ببێت.‘


هئور بوت، هار و هیرّۆپ آتک، پورّ و سْیَه‌گواتان گۆن آ لۆگا ڈیکّ وارت، بله لۆگ نکپت، چێا که آییئے بُنرِد تَلارئے سرا اێر کنگ بوتگ‌اَت.


آیان دینارے آورت. جُستی کرت: ”اِشیئے سرا کئیی نام و نَکش پِر اِنت؟“ آیان پَسّئو دات: ”کئیسَرئے.“


چێا که درۆگێن مَسیه و درۆگێن نبی جاهَ جننت و نشانی و اَجِکّایی پێشَ دارنت. وتی سجّهێن زۆرا جننت که گچێن کرتگێنان هم گُمراه بکننت.


بله آ پَسّئوَ دنت: ’من شمارا پَجّاهَ نئیاران و نزانان چه کجا اێت؟ او رَدکاران! چه منی دێما دور بێت.‘


آ هما بان‌بَندێن اُستائے ڈئولا اِنت که په لۆگئے بندگا چُلّی جُهل بُرِّت و بُنرِدی تَلارئے سرا اێر کرت. وهدے هار و هیرّۆپ آتک، هارا آ لۆگ سُرێنت نکرت، چێا که مُهر و مُهکم بندگ بوتگ‌اَت.


نێکێن شپانک من آن، من وتی پَسانَ زانان و آ هم منا زاننت،


اے هبران که منَ کنان شمئے سجّهێنانی بارئوا نه‌اَنت. آ مردم که من گچێن کرتگ‌اَنت، آیانَ زانان. بله پاکێن کتابئے اے هبر راست و سَرجم بئیگی اِنت که گوَشیت: هما کَس که گۆن من یَکجاه ورَگی وارتگ، هما منی هلاپا پاد آتکگ.


هرکَسا که مَنِّتگ، گواهی‌ای داتگ که هُدا راستی اِنت.


وهدے شاوولی در گێتک، گۆن وت اَنْتاکیَها برتی. اۆدا اے دوێن، تان سالێا گۆن کِلیسائے باوَرمندان هۆر بوتنت و بازێن مردمے درس و سَبکِّشَ دات. اے اَنْتاکیَهئے شهر اَت که ائولی رندا مرید، ”مَسیهی“ گوَشگ بوتنت.


اِدا هم گۆن مزنێن دینی پێشوایانی اِهتیارا آتکگ که سجّهێن هما مردمان بگیپت و بندیگ بکنت که تئیی ناما گرنت.“


هُدایا وتی کئوم که چه پێسرا زانتگ، دئور نداتگ. نزانێت پاکێن کتاب اِلیاس نَبیئے بارئوا چے گوَشیت؟ آ، چِه پئیما اِسراییلئے هلاپا هُدائے کِرّا دَزبندیَ کنت؟


شمئے مِهر باید اِنت زَگر و په دل ببیت، چه بدیا نپرت بکنێت و گۆن شَرّی و نێکیا بلچّێت.


منی اَرمان همے بوتگ که مِستاگا آ جاگهان جار بجنان که مَسیه اۆدا پجّارگ نبوتگ و دگرانی اێر کرتگێن بُنهِشتانی سرا چیزّے اَڈّ مکنان.


تانکه دَرکئوم، هُدایا په آییئے رَهمتان ستا و سنا بکننت. اَنچُش که نِبیسگ بوتگ: ”پمێشکا ترا کئومانی نیاما ستا کنان و تئیی ناما نازێنان.“


ما زانێن، هُدا سجّهێن چیزّان په وتی دۆست دارۆکانی شَرّی و اێمنیا کارَ بندیت، په همایان که هُدائے مکسدا گْوانک جنَگ بوتگ‌اَنت.


بله چه اِشیا پێسر که چُکّ پێدا ببنت و نێکی یا بدی بکننت، رِبِکّایا گوَشگ بوت که ”مسترێن کَسترێنئے هِزمتا کنت.“ اے ڈئولا بوت تان هُدائے اِراده چه گِچێنکاریا بَرجاه دارگ ببیت، بله چه کار و کِردئے راها نه، چه هماییئے راها که اِنسانا گْوانکَ جنت.


بله نون که هُدایا زانێت، یا راست‌ترێن گپّ اِش اِنت که هُدا شمارا زانت، گڑا چۆن نزۆر و بێکارێن راه و رهبندانی نێمگا پِرَ ترّێت؟ یک رندے پدا همِشانی گُلام بئیَگَ لۆٹێت؟


اگن من دێر کُرت، تئو بزانئے که هُدائے لۆگئے مردم بایَد گۆن یکدومیا چِه پئیما پێش بیاینت، هما که نمیرانێن هُدائے کلیسائے مردم اَنت و راستیئے مِنُک و بُنیاد اَنت.


اے ڈئولا، آ په وت گَنجے مُچَّ کننت که په آیانی آیۆکێن زندا مُهکمێن بُنیادے بیت و هما زندا دستا کارنت که هَکّ و دِلێن زندے.


او دُردانگان! نون که اے چیزّانی ودارا اێت، جُهد کنێت آ شمارا پاک و بےائیب و گۆن وت په سُهل و آرامیا ودی بکنت و بگندیت.


آ چه ما در آتکنت، بله چۆناها چه ما نه‌اتنت، اگن چه ما بوتێننت، گۆن ما منتنت. بله آیانی رئوگا شَرّ پێش داشت چه آیان یکّے هم چه ما نه‌اَت.


آ رستر که تئو دیست، یکّ وهدێا هست‌اَت، نون نێست‌اِنت بله چه جُهلێن تَهتَرونا در آیگی اِنت و بربادیئے نێمگا رئوت. زمینا نِشتگێن هما مردم که چه جهانئے جۆڑ بئیگئے وهدا آیانی نام ’زِندئے کتابا‘ نبشته نه‌اِنت، اے رسترا که گِندنت هئیرانَ بنت، چێا که اے رستر یکّ وهدے هست‌اَت و نون نێست‌اِنت بله پدا آیگی اِنت.


منَ زانان تئو کجا جَهمنند ائے، همۆدا که شئیتانئے تَهت اِنت، بله تئو منی نام مُهر داشتگ. تئو منی وپادارێن شاهد، اَنْتیپاسئے وهدا هم منی سرا باوَر کنگا اِنکار نکرت، هما اَنْتیپاس که شمئے نیاما کُشگ بوت، همۆدا که شئیتان جَهمنند اِنت.


شهرئے دیوالا دوازده بُنرِد هست‌اَت و آیانی سرا گوَرانڈئے دوازدهێن کاسِدانی نام اَتنت، هر یکّێئے سرا یکّ نامے.


آییئے چِهرگا گندنت و آییئے نام آیانی پێشانیگانَ بیت.


من تئیی کارانَ زانان. بچار، من تئیی دێما پَچێن دروازگے اِشتگ که کَسّی بند کرتَ نکنت، چێا که تئیی زۆر کمّ اِنت و اَنگت تئو منی هبر مَنّتگ و چه منی ناما اِنکار نکرتگ.


Последвай ни:

Реклами


Реклами