25 همے وڑا لهتێن شرّێن کار دمانا زاهرَ بیت و هما شَرّێن کار که تان وَهدێا چێر و اَندێم اَنت، آ هم رَندترا زاهرَ بنت.
همے ڈئولا شمئے رُژن، مردمانی دێما شَهم بدنت تان شمئے نێکێن کاران بگندنت و شمئے آسمانی پتا ستا بدئینت و بساڑاینت.
هچکَس چِراگا په چێر دئیگا رۆکَ نکنت و نه آییا تَگارئے چێرا اێرَ کنت. آییا چِراگدانئے سرا اێرَ کنت، تان هرکَس که لۆگا کئیت آییئے رُژناییا بگندیت.
آیان پَسّئو دات: ”ما پئوجی اَپسر کُرنیلیوسئے کاسِد اێن. آ پهرێزکار و هُداتُرسێن مردمے و سجّهێن یَهودی آییئے وشنامی و بۆهێریئے مَنّۆگر اَنت. هُدائے یکّ پاکێن پرێشتگێا گۆن آییا گوَشتگ که په تئیی هبرانی گۆش دارگا ترا وتی لۆگا بلۆٹیت.“
اۆدا هَنّانیا نامێن یکّ مردے اَت که هُدادۆست و شَریَتئے پابند اَت و سجّهێن جَهمنندێن یَهودیانی نیاما وشنامێن مردے اَت.
یاپائے شهرا، مریدے هستاَت که نامی تَبیتا اَت (یونانی زبانا ”دُرکاس“ گوَشگَ بیت، بزان ”آسْک“). آ باز نێککارێن جنێنے اَت و هر وهدا نێزگارێن مردمی کُمکّ و مَدَت کرتگاَتنت.
چه پهرێزکاریئے هما بر و سمرا پُرّ ببێت که چه ایسّا مَسیهئے برکتا کئیت، په هُدائے شان و شئوکت و ستایا.
آ باید اِنت ناباوَرانی کِرّا هم وَشنام ببیت که شِگانیگ مبیت و شئیتانئے داما مکپیت.
گڑا من چه آسمانا تئوارے اِشکت، گوَشگا اَت: ”نبشته کن: مُردگ بَهتاور اَنت، هما که چه اِد و رند هُداوندئے راها مرنت.“ پاکێن روه هم گوَشیت: ”هئو، آیانی زهمتکَشّیَ هَلّنت و آ آرامَ گرنت، چێا که آیانی کرتگێن کار آیانی همراه اَنت.“