من شمارا دروَر و نمونه پێش کرتگ که شما هم منی ڈئولا وتی دستان کار ببندێت و کار بکنێت و وار و بَزّگان کُمکّ بدئیێت. شما چه هُداوندێن ایسّائے اے هبران بێتْرانگ مبێت و مشمۆشێت که آییا گوَشت: ’چه زورگا، دئیگ بَهتاورتر اِنت.‘“
او منی وَپادارێن همراه! من چه تئو دَزبندیَ کنان که هما جنێنانی کُمکّا بکن که په وشّێن مِستاگئے شِنگ کنگا منی همکۆپگیا گۆن کْلێمِنتوس و منی اے دگه همکاران جُهدِش کرتگ که نامِش ”زِندئے کتابا“ نبشته اِنت.
پمێشکا ما وتی وَسا کار و جُهدَ کنێن، چێا که ما وتی اُمێت نمیرانێن هُدائے سرا بستگ. سجّهێن مردمانی رکّێنۆک هما اِنت، هاس همایانی رکّێنۆک اِنت که ایمانَ کارنت.
چه وتی هما روهانیێن نیامتا نادلگۆش مبئے که ترا هما وهدا رَست که کماشانی رُمبا تئیی سرا دست اێر مُشت و یکّێا ترا گۆن پاکێن روهئے اِلهاما اے نیامتئے هال دات.
تئو هُدائے هبرئے جارا بجن، وهد و ناوهد په جار جنگا تئیار بئے. مردمان هکّل کن و گۆن مزنێن سبر و اۆپار و بازێن سر و سۆجے آیانی ردیان راست کن و دلبَڈّیاِش بدئے.