اے درۆگبند، مردمان چه سور و آرۆسا منَه و مکنَ کننت و لهتێن وراکئے نئوَرگئے هُکما دئینت، هما وراک که هُدایا جۆڑ کُرتگاَنت که باوَرمند، بزان راستیئے زانۆکِش په شُگرگُزاری بوَرنت.
په پاکدلێن مردمان هر چیزّ پاک و ساپ اِنت، بله آ مردم که پَلیت و ناباوَر اَنت، په آیان هر چیزّ ناپاک اِنت. اَسلا، اے مردمانی پِگر هم پَلیت اَنت و زمیر هم.