Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




په تیموتاووسا پولُسئے ائولی کاگد 3:16 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

16 بێشَکّ هُدادۆستیا مزنێن رازے مان: آ، اِنسانێئے شکل و درۆشما زاهر بوت، پاکێن روها آییئے راستی سابِت کرت، پرێشتگان آ دیست، کئومانی نیاما آییئے جار جنَگ بوت، دنیائے تها آییئے سرا ایمانِش آورت، آ، پُرشئوکتێن اَرشا برگ بوت.

Вижте главата копие




په تیموتاووسا پولُسئے ائولی کاگد 3:16
81 Кръстосани препратки  

نِشتگێن جنێن‌چُکّێئے لاپ پُرَّ بیت و مردێن‌چُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و آییئے ناما اِمانوییل پِرَ بندنت، که اِشیئے مانا ”هُدا گۆن ما“ اِنت.


آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”هُدایا اے زانت شمارا داتگ که آسمانی بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله آ دگه مردمانا نداتگی.


یکّ اَناگت مزنێن زمین‌چَنڈے بوت، چێا که هُداوندئے پرێشتگے چه آسمانا اێر آتک، ڈۆکی لێٹێنت و آییئے سرا نِشت.


وهدے ایسّایا پاکشۆدی گپت و چه آپا در آتک، اَناگت آسمانئے دپ پَچ بوت و هُدائے پاکێن روهی دیست که کپۆتێئے دْرۆشما آتک و آییئے سرا اێر نِشت.


نون شئیتانا آ یله دات و شت. پرێشتگ آتکنت و ایسّائے هِزمتِش کرت.


آ، تان چِلّ رۆچا گیابانا مَنت و شئیتان آییا باز چَکّاسگا اَت. اۆدا جنگلی جانوَر هم گۆن آییا هۆر اَتنت و پرێشتگان آییئے هِزمت کرت.


اَنچُش که هُداوندێن ایسّایا گۆن آیان وتی هبر هلاس کرتنت، آسمانا برگ بوت و هُدائے راستێن نێمگا نِشت.


کَبرا که پُترتنت، دیستِش که راستێن نێمگا یکّ اِسپێت‌پۆشێن وَرناے نِشتگ. چه آییئے گِندگا، سکّ هئیران و هَبَکَّه منتنت.


آ په دگه کئومان هُدائے بارئوا سرپد کنۆکێن رُژنے بیت و په تئیی بنی اِسراییلی کئوما پَهر و شانے.“


نون اگن داوود، مَسیها وتی هُداوندَ گوَشیت، گڑا مَسیه چۆن آییئے چُکّ بوتَ کنت؟“


هما وهدا، چه آسمانا پرێشتگے زاهر بوت و ایسّایی دلداری و دِلبڈّی دات.


هئیران اَتنت و نزانتِش چے بکننت که اَناگت دو مرد، گۆن دْرپشۆکێن گُد و پُچّان آیانی کَشا اۆشتات.


هما وهدا که دْوا کنگ و برکت دئیگا اَت، چه آیان گیشّت و آسمانا برگ بوت.


گال اِنسان بوت و مئے نیاما جاگهی کرت. ما آییئے شان و شئوکت دیست، هما شان و شئوکت که پتئے یکّێن چُکّئیگ اِنت، هما چُکّ که چه رهمت و راستیا سَررێچ اِنت.


ایسّایا زانت که پتا سجّهێن چیزّ منی دستا داتگ‌اَنت و من چه هُدائے نێمگا آتکگان و هماییئے کِرّا رئوان.


بله وهدے شمئے پُشت و پناهَ کئیت، بزان راستیئے پاکێن روه که آییئے سَرچمّگ پت اِنت و من آییا چه پتئے نێمگا دێمَ دئیان، آ منی بارئوا شاهدیَ دنت.


من چه پتئے کِرّا در آتکگ و اے جهانا آتکگان. نون اے جهانا یلهَ کنان و پتئے گوَرا رئوان.“


او پت! نون وتی بارگاها منی شان و شئوکتا زاهر کن، هما شان و شئوکت که منا چه جهانئے جۆڑ بئیگا پێسر هم تئیی کِرّا بوتگ.


همۆدا که ایسّائے جۆن اێر بوتگ‌اَت، دو اِسپێت‌پۆشێن پرێشتگی دیست. یکّے سَرونا نِشتگ‌اَت و آ دگه پادونا.


اگن انسانئے چُکّا بگندێت که وتی پێسریگێن جاگها بُرزادَ رئوت، گڑا چے کنێت؟


اورشَلیمئے سجّهێن مردمان اے هال اِشکت و آیان، اے ڈگارئے نام وتی زبانا ”هَکِلْداما“ بزان ”هۆنئے ڈگار“ پِر بست.


پِتْرُسا تْران کرت و گوَشت: ”من نون په دلجمی سرپد بوتگان که هُدا په کَسّێا رو و ریا نکنت.


وهدے پولُس و بارنابا اَنْتاکیَها رَستنت، آیان کِلیسائے مردم مُچّ و یکجاه کرتنت. هر کارے که هُدایا چه آیانی دستا کناێنتگ‌اَت، گۆن آیان گوَشتِش و هالِش دات که هُدایا په درکئومان هم ایمان و باوَرمندیئے دروازگ پَچ کرتگ.


شما وتی جند و وتی رمگئے سجّهێن باوَرمندانی هئیالداریا بکنێت که پاکێن روها شمارا آیانی نِگهپان کرتگ. هُدائے کِلیسائے شپانکی و نِگهپانیا بکنێت، هما کِلیسا که هُداوندێن ایسّایا گۆن وتی هۆنا په بها گپتگ.


اے بارئوا یَهودی و یونانیئے نیاما پرک و پێرے نێست. چێا که همے یکّێن هُداوند، سجّهێنانی هُداوند اِنت و په هما درُستیگێن مردمان بێکِساس سَکی و بَکشۆک اِنت که آییا تئوارَ کننت.


بله نون جُستَ کنان: ”آیان نه‌اِشکتگ؟“ اَلّم اِشکتگِش، پرچا که: ”آیانی تئوار سجّهێن دنیایا شتگ و آیانی هبر جهانئے گُڈّی مرز و سیمسران سر بوتگ‌اَنت.“


نون هُدایا ستا و سنا بات، که چه منی اے وشّێن مِستاگ و ایسّا مَسیهئے کُلئوئے جار جنَگئے برکتا، شمارا برجاه داشتَ کنت. اے مِستاگئے راز، کَرنانی کَرن چێر و بێتئوار اَت،


بله نون پاشک و پَدّر بوتگ و گۆن اَبدمانێن هُدائے هُکم و پرمانا چه نَبیانی نبشتانکان دَرکئومانی نیاما پَجّارێنگ بوتگ، تان سجّهێن کئوم باور بکننت و بمَنّنت.


هچبر! بِلّ که سجّهێن مردم درۆگبند ببنت، هُدا راستگۆ اِنت! هما پئیما که نِبیسگ بوتگ: ”پمێشکا، تئو که هبرَ کنئے برهکّ ائے و دادرسیئے وهدا کامیاب.“


هما کار که شَریَتا کرت نکرتگ‌اَت، پرچا که گُنهکارێن سَرِشتئے سئوَبا نِزۆر بوتگ‌اَت، آ کار هُدایا وت کرت. اے کاری چُش کرت که وتی جندئے چُکّی گُنهکارێن اِنسانێئے دْرۆشما رئوان دات تان په مئے گناهان کُربانیگ ببیت. اے پئیما چه یکّ جِسم و جانێئے راها گناهی مئیاربار کرت،


بُنپیرُک همایانیگ اَنت و مَسیه هم که سجّهێنانی هُدا اِنت، جِسمی هسابا چه همایانی نَسل و پَدرێچا اِنت. آییا مُدام ستا و سنا بات. اَنچُش بات. آمین.


هما هُدا که پِتْرُسا واک و توان دئیگا اَت که په سُنّت کرتگێنان آییئے کاسد ببیت، هما هُدا منا هم واک و توان دئیگا اَت که په سُنّت نکرتگێنان آییئے کاسد ببان.


بله وهد که آتک، هُدایا وتی چُکّ دێم دات. چُکّ اِنسانے بوت و چه پێدائِشا شَریَتئے رهبندانی چێرا اَت،


که هُداوند وتی پلگارتگێنانی کرّا کئیت و وتی شان و شئوکتا زاهرَ کنت و سجّهێن باوَرمند آییا گِندنت و اے په آیان اجَب و هئیران کنۆکێن نِدارَگے بیت. شما هم گۆنَ بێت چێا که شما هما شاهدی باور کرت که ما شمارا دات.


چێا که بێرهبندیئے چێرێن زۆر و واک وتی کارا چه پێسرا کنگا اِنت، بله هما که بێرهبندیئے دێما دارَگا اِنت، تانکه جندی دور کنگَ نبیت، بێرهبندیئے دێما داریت.


آ باید اِنت گۆن پاکێن زمیرے ایمانئے راز و رَمزانی سرا وتی باورا مُهر بدارنت.


په آیان پَدَّر بوتگ که وهدے هبرا اَتنت وتی هِزمتا نکنگا اَتنت، شمئے هِزمتا کنگا اَتنت. نون گۆن پاکێن روهئے زۆرا دگه مردمان اے وشّێن مِستاگ په شما رسێنتگ، هما پاکێن روه که چه آسمانا دێم دئیگ بوتگ. په اے وشّێن مِستاگئے زانگا پرێشتگ هم دلمانگ اَنت.


مَسیه چه دنیائے جۆڑ بئیگا پێسر گچێن کنگ بوتگ، بله اے گُڈّی رۆچان په شمئیگی آتک و پَدّر بوت.


چه آییئے وَسیلها، شمارا هُدائے سرا باور هست، هما هُدائے سرا که مَسیهی چه مُردگان زِندگ کرت و شان و شئوکتی دات. پمێشکا، شما هُدائے سرا باوَرَ کنێت و چه هماییا اُمێتوار اێت.


مَسیها هم یکّ برے په مئے گناهان سکّی سگّت، بزان آ ”نێک و پاکا“ په گُنهکاران وتی جان نَدر کرت تان مارا په هُدایا سر بکنت. مَسیه جسمی کُشگ بوت بله روها زندگ کرت.


هما مَسیه که آسمانا شتگ و نون هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ و پرێشتگ و زۆر و واک، هماییئے دستئے چێرا اَنت.


زِند زاهر و پَدّر بوت، ما دیستگ و په آییا گواهیَ دئیێن. ما په شما هما نمیرانێن زِندئے جارا جنێن که گۆن پتا اَت و په ما پَدّر بوت.


شما زانێت، آ پَدَّر بوت تان گناهان گار و بێگواه بکنت، آییا هچّ گناه نێست.


آ که گناهَ کنت شئیتانئے چُکّ اِنت پرچا که شئیتان چه بُنگێجا گناه کنان اِنت. هُدائے چُکّ پمێشکا پَدَّر بوت که شئیتانئے کاران بپرۆشیت و زئوال بکنت.


آییئے پێشانیگا نامے نبشته اَت که رازے اَت: ”مزنێن بابِل. کَهبگانی و زمینئے پَلیتیانی مات“.


پرێشتگا گۆن من گوَشت: ”تئو پرچا هئیران ائے؟ من ترا اے جنێن و هما هپت سَرَگ و ده کانٹی رسترئے رازا گوَشان که جنێن آییا سوار اِنت.


چه اِشان و رند، من چارت تَه بلاهێن مُچّیے که کَسّا هساب کرتَ نکرت. آ چه هر کئوم، کَبیله، راج و زبانا اَتنت و تَهت و گوَرانڈئے دێما اۆشتاتگ‌اَتنت. آیان اسپێتێن پۆشاک گوَرا اَت و مَچّی پیشِّش دستا اَت.


Последвай ни:

Реклами


Реклами