تیموتاووس، منی چُکّ! من ترا اے هُکما، هما پێشگۆییانی بُنیادا دئیان که یک رندے تئیی بارئوا کنگ بوتگاَنت تانکه تئو آیانی تْرانگا بکپئے و اے نێکێن جُهدا کُرت بکنئے و
هما وهدا که مَکدونیَها رئوگا اَتان، من گۆن تئو دزبندی کرت و انّون هم گوَشان که اِپێسُسئے شهرا بدار و لهتێن مردم که درۆگێن تالیم دئیگا اِنت، آیان هُکم بدئے که وتی اے کارا بند بکننت و
هُدائے بارگاها، هما هُدا که هر چیزّا زندَ بَکشیت و ایسّا مَسیهئے بارگاها، هما مَسیه که پُنتیوس پیلاتوسئے دێما وتی شاهدیئے تها نێکێن اِکراری کرت، من ترا هُکمَ دئیان که
هما مردم که اے دنیایا هستۆمند اَنت، آیان هُکم بدئے که گُروناک مبێت و وتی اُمێتا گۆن وتی مال و هستیا مبندێت که مال و هستیَ کئیت و رئوت. وتی اُمێتا هُدائے سرا ببندێت که گۆن دَسپَچی مارا اَلکاپ و پراوانێن زندے دنت.