اے رهمت مارا تالیمَ دنت که ما وتا چه هُداناپَرمانی و دنیایی هئوا و هئوَسان دور بدارێن و همے وهدا که ما وتی مُبارکێن اُمێتئے اِنتزار و وَدارا اێن، بزان وتی مزنێن هُدا، وتی رَکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے پُرشئوکتێن آیگئے وَدارا اێن، اے دنیایا په جِندئے داشت و پهرێزکاری و هُداتُرسی زند بگوازێنێن.