20 اگن شما په رَدێن کارێا سِزا دئیگ ببێت، گڑا چۆن آ سِزائے سگّگ شمارا شرپدارَ کنت؟ بله اگن شَرّێن کار و کِردێئے سئوَبا سکّی بسگّێت، هُدا شمارا ستا کنت.
چرَندا آیان ایسّائے دپ و دێما تُکّ جت و لهتێنا مُشت و شَهمات هم جت.
اگن اێوکا وتی براتان دْرۆت و دْرَهبات بگوَشێت، گڑا چه دگران شمئے شرتری چے اِنت؟ زانا، آ هُداناباورێن درکئوم هم اَنچُشَ نکننت؟
چه آیان لهتێنا، ایسّائے دپ و دێمان تُکّ جت، آییئے چمِّش بستنت، مُشت و شَهماتِش جت و گوَشتِش: ”نون پئیگمبری کن!“ سپاهیگان، آ گپت و گۆن لَٹّ و شَهماتان مان بست.
اگن شما تهنا گۆن همایان مِهر بکنێت که گۆن شما مِهرَ کننت، گڑا شما چۆنێن سۆب و پائدگے کَٹّتگ؟ اے کار، گُنهکارانی دستا هم بوتَ کنت.
اے شَرّێن گپّے که شما مُدام پُرجۆش ببێت، تهنا آ وهدا نه که من شمئے کِرّا آن، بله په شَرّێن چیزّێا پُرجۆش ببێت.
منا هر چیزّ رستگ و سکّ باز رستگ. گۆن اِپاپْرۆدیتوسا هرچے که شما دێم داتگ، منا رَسِتگاَنت و نون منا هر چیزّ هست. شمئے اے ٹێکی وشبۆێن شُگرانه و دلپَسندێن کُربانیگے که هُدایا وَشنۆدَ کنت.
وهدے شما گۆن هُدایا وپادار اێت و ناهَکّێن سِزایانَ سگّێت، شمئے همے سبر و اۆپار وت په شما شرپے بیت.
اگن په شمئے نێکێن کاران شمارا آزار برسیت، اَنگت هم شما بَهتاور اێت. چه آیانی پادتراپان متُرسێت و پرێشان مبێت.
پمێشکا، اگن هُدائے رزا ببیت که سکّی بسگّێت، گڑا بدێن کارانی سکّیئے سگّگئے بدلا، نێکێن کارانی سکّیا بسگّێت.