1 هرکَسا اے باوَرمندی ببیت که ایسّا هما مَسیه اِنت، آ چه هُدایا پێدا بوتگ. هرکَسا که پت دۆست اِنت، چُکّا هم دۆستَ داریت.
شَمون پِتْرُسا پَسّئو دات: ”تئو مَسیه ائے، نمیرانێن هُدائے چُکّ.“
چێا که مئے کئومئے دۆزواه اِنت. مئے کَنیسَه هم هماییا اَڈّ کناێنتگ.“
هُدایا سجّهێن چیزّ چه گالئے وسیلها جۆڑ کرتنت و چه اے جۆڑ بوتگێنان، بے گالا هچّ چیزّے جۆڑ نبوت.
هرکَس که چه من نَپرتَ کنت، چه منی پتا هم نَپرتَ کنت.
ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”ترا راستێنَ گوَشان، تان کَسے دوبَر پێدا مبیت، هُدائے بادشاهیا دیستَ نکنت.“
مارا باور اِنت و زانێن که تئو هما پاکێن ائے که هُدایا در چتگ.“
ایسّایا گوَشت: ”اگن هُدا شمئے پت بوتێن، شما منا دۆست داشتگاَت، چێا که من چه هماییئے نێمگا آتکگان و نون اِدا آن. من وتسرا نئیاتکگان، هماییا منا دێم داتگ.
آ، راها رئوان، یکّ اَنچێن جاگهێا رَستنت که اۆدا آپسَرے هستاَت، کلیتدارا گوَشت: ”بچار، اِدا آپ هستاِنت، پرواه نێست من همِدا پاکشۆدی بکنان؟“
پیلیپُسا پَسّئو دات: ”اگن تئو په دل و سِتک باوَرمند بوتگئے، پاکشۆدی کرتَ کنئے.“ آییا دَرّاێنت: ”من باوَرَ کنان که ایسّا مَسیه هُدائے چُکّ اِنت.“
آییئے واهگ همے بوتگ که مارا چه راستیئے هبرئے وَسیلها پێدا بکنت، تانکه آییئے جۆڑ کرتگێنانی ائولی بَر و سَمر ببێن.
مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے هُداێن پتا ستا و سنا بات. چه وتی سررێچێن رهمتا و گۆن ایسّا مَسیهئے چه مُردگان زندگ بئیگا، هُدایا مارا نۆکسرا پێدا کرت تان مارا زندگێن اُمێتے برسیت.
کَسے که گۆن وتی براتا مِهرَ کنت، رُژناییا اِنت و رُژناییئے تها هچّ چُشێن چیزّے نێست که آییئے رَد کپگ و ٹَگل ورگئے سئوَبساز ببیت.
اگن زانێت که آ راست و پاک اِنت، گڑا زانێت هرکَس که راستیئے راها رئوت چه هماییا پێدا بوتگ.
ما زانێن که چه مرکا گوَستگ و په زِندمانا رَستگێن، چێا که گۆن وتی براتان مِهرَ کنێن. هرکَس که مِهرَ نکنت، مرکئے ساهگا مانیت.
اگن کَسێا دنیایی مال و مِلکتے ببیت و براتێا مهتاج بگندیت بله په آییا بَزّگی مبیت، گڑا هُدائے مِهر چِه پئیما چُشێن مردمێئے دلا جاگهَ کنت؟
آ که چه هُدایا پێدا بوتگ گناهَ نکنت، پرچا که هُدائے زات آییا مان اِنت. گڑا آ گناه کرتَ نکنت، چێا که چه هُدایا پێدا بوتگ.
هُدائے روها اے ڈئولا زانێت: هر هما روه چه هُدائے نێمگا اِنت که باوَرَ کنت و مَنّیت که ایسّا مَسیه، انسانی رنگ و دْرۆشما اێر آتکگ.
کَسے که گوَشیت: ”منا هُدا دۆست اِنت“ و چه وتی براتا نَپرتَ کنت، درۆگبندے، پرچا که وتی براتا گندیت و دۆستیَ نداریت، گڑا هُدایا که نگندیت چِه پئیما دۆستی داشتَ کنت؟
او دُردانگان! گۆن یکدومیا مِهر بکنێن، چێا که مِهر چه هُدایا اِنت و هرکَس که مِهرَ کنت، چه هُدایا پێدا بوتگ و هُدایا زانت.
ما زانێن هرکَس که چه هُدایا پێدا بوتگ، گناهَ نکنت، هما که چه هُدایا پێدا بوتگ هُدا وت آییئے نِگهپانیا کنت و شئیتانئے دست په آییا نرسیت.
چێا که هرچے چه هُدایا پێدا بوتگ، دنیائے سرا بالادست و سۆبێنَ بیت و مئے باور و ایمان همے بالادستی اِنت که دنیایا اێردستَ کنت.
اَبێد چه آ کَسا که باوَرَ کنت ایسّا هُدائے چُکّ اِنت، دگه کئے دنیایا اێردست کرتَ کنت؟