او چُکّان! نون گُڈّی دمان و ساهت اِنت. هما دابا که شما اِشکتگ، ”مَسیهئے دژمن“ پێداک اِنت، همے انّون هم مَسیهئے بازێن دژمنے آتکگ و چه همِشیا زانێن که ساهت، گُڈّی ساهت اِنت.
چێا که بازێن رَد دئیۆکے دنیایا پُترتگ و تالان اِنت و اے هبرا نمَنّنت که ایسّا مَسیه انسانی جسم و جانێا اێر آتکگ. اے پئیمێن مردم رَد دئیۆک و مَسیهئے دژمن اَنت.