6 کَسے که گوَشیت: ”من آییئے اَرواه و جَبینا آن،“ باید اِنت هماییئے راها برئوت.
اَدل، آییئے دێما رئوانَ بیت و په آییئے گامان راهے تئیارَ کنت.
منی جُگا بَڈّا کنێت، چه من هێل بگرێت، که من نَرمدل و بێکِبر آن. گڑا شمارا آرام و آسودگیَ رَسیت.
من په شما مِسالے اێر کرت تانکه هما ڈئولا که من گۆن شما کرت، شما هم هما ڈئولا بکنێت.
اگن منی هُکمانی سرا کار بکنێت، منی مِهرانی ساهگا مانێت، اَنچُش که من وتی پتئے هُکمانی سرا کار کرتگ و آییئے مِهرانی ساهگا نِشتگان.
شما په همے سکّیانی سگّگا گچێن کنگ بوتگێت، پرچا که مَسیها هم په شمئیگی سکّی سگّت و نمونه و مِسالے بوت که شما آییئے رَندگیریا بکنێت.
نون، او منی دُردانگێن چُکّان! آییئے اَرواه و جَبینا بمانێت تانکه آییئے زاهر بئیگئے وهدا، مئے دل ڈَڈّ ببیت و آییئے دێما شرمندگ مبێن.
کَسے که گوَشیت: ”من آییا زانان“ بله آییئے هُکمانی سرا کارَ نکنت، درۆگبندے و آییئے دلا راستی نێست.
هرکَس که هُدائے هُکمانی سرا کارَ کنت، آییئے اَرواه و جَبینا مانیت و هُدا هم آ مردمئے دلا جاگهَ کنت. وتی روهی مارا بَکشتگ و اے پئیما زانێن که آ مئے دلا مانیت.
آ کَس که آییئے اَرواه و جَبینا مانیت، گناهَ نکنت. هرکَس که گناهَ کنت ایسّایی ندیستگ و نزانتگی.
مِهر مئے نیاما همے ڈئولا کامل و سررێچ بوتگ که جُست و پُرسئے رۆچا دلڈَڈَّ ببێن. چێا که ما اے دنیایا هماییئے ڈئولا اێن.