ПСАЛТЫР 44 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ Кіраўніку хору. Сыноў Корэ. Маскіль.

² Божа, на свае вушы мы пачулі; нашы бацькі нам расказалі пра справу, якую ўчыніў Ты ў дні іх, у дні даўнейшыя.

³ Ты рукой Тваёю прагнаў паганаў і насадзіў іх, вынішчыў народы і памножыў іх.

⁴ Бо яны не сваім мячом завалодалі зямлёю і не іх плячо збавіла іх, а Твая правіца, і плячо Тваё, і святло аблічча Твайго, бо Ты іх узлюбіў.

⁵ Ты — Валадар мой і Бог мой, Які даруеш збаўленне Якубу.

⁶ З Табою мы праганялі непрыяцеляў нашых і ў імя Тваё стапталі паўстаючых супраць нас.

⁷ Бо не ў сваім луку я ўпэўнены быў, і не меч мой збаўляў мяне.

⁸ Але Ты збавіў нас ад нападнікаў нашых і тых, што ненавідзелі нас, Ты пасарамаціў.

⁹ Цэлы дзень мы будзем пахваляцца Богам і будзем вызнаваць імя Тваё вечна.

¹⁰ Цяпер жа адпіхнуў Ты нас і пасарамаціў нас і не будзеш выступаць, Божа, побач з дабрадзейнасцямі нашымі.

¹¹ Павярнуў Ты нас на ўцёкі перад непрыяцелямі нашымі; і тыя, што ўзненавідзелі нас, разрабавалі для сябе.

¹² На ўбой выдаў Ты нас, быццам авечак, ды між народаў расцерушыў Ты нас.

¹³ Народ Свой прадаў Ты за марную плату і не шмат здабыў Ты, прадаўшы яго.

¹⁴ Ты выставіў нас на ганьбу нашым суседзям, на пагарджанне і на пасмешышча тым, што жывуць навокал нас.

¹⁵ Ты выставіў нас, як прыказку між паганамі, на пагардлівае ківанне галавою між народамі.

¹⁶ Няслава мая цэлы дзень перада мною, і сорам твару майго агарнуў мяне

¹⁷ ад голасу таго, хто ўпікае мне і ўзводзіць паклёп на мяне, ад аблічча непрыяцеля і ката.

¹⁸ Усё гэта найшло на нас, мы, аднак, не забыліся пра Цябе і не ўчынілі несправядлівасці ў адносінах да запавету Твайго.

¹⁹ Усё ж не адступілася назад сэрца наша і ногі нашыя не збочылі са сцежкі Тваёй;

²⁰ але Ты ўпакорыў нас у месцы лісіным і прыкрыў нас ценем смерці.

²¹ Калі б мы забыліся імя Бога нашага і калі б працягнулі рукі да боства чужога,

²² ці ж бы Бог не спытаў бы з нас за гэта? Ён жа пазведаў таямніцы сэрца.

²³ Бо дзеля Цябе забіваюць нас увесь дзень, лічаць нас авечкамі на зарэз.

²⁴ Прабудзіся, чаму дрэмлеш, Госпадзе? Прачніся і не пакідай [нас] да канца!

²⁵ Чаму адварочваеш аблічча Сваё, забываешся пра гора наша і бяду нашую?

²⁶ Бо ўпакорана ў попеле душа наша, цесна звязана з зямлёю чэрава наша.

²⁷ Паўстань, Госпадзе, падтрымай нас і адкупі нас дзеля міласэрнасці Тваёй.