ПЛАЧ 5 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ «Прыпомні, Госпадзе, што нас напаткала; глянь і прыгледзься да нашай брыдоты.

² Спадчына наша прыпала чужынцам, чужаземцам — дамы нашы.

³ Сталіся мы сіротамі без бацькі, а маці нашы — быццам удовы.

⁴ Ваду сваю за грошы купляем, за сваё дрэва грошы плацім.

⁵ Падганяюць нас з ярмом на шыі, замучаным не даюць супачынку.

⁶ Да Егіпта выцягвалі мы рукі і да Асірыі, каб наесціся хлеба.

⁷ Бацькі нашы награшылі, і няма іх, а мы нясём на сабе іх злачыннасць.

⁸ Слугі пануюць над намі, і няма нікога, хто б адкупіў з рук іх.

⁹ З небяспекаю для жыцця нашага здабываем хлеб сабе на віду меча ў пустыні.

¹⁰ Наша скура, як печ, разгарэлася ад страшэннага голаду.

¹¹ На Сіёне паганілі жанчын, а дзяўчат — па гарадах Юды.

¹² Князі павешаны рукамі іх, і да аблічча старых не мелі пашаны,

¹³ юнакі жорны насілі, хісталіся хлопчыкі пад бярвеннямі.

¹⁴ Старэйшыны пакінулі браму, моладзь жа — свае карагоды песенныя.

¹⁵ Знікла з сэрцаў нашых радасць, у жалобу змяніліся нашы скокі.

¹⁶ З галавы нашай спаў вянец, гора нам, бо мы награшылі!

¹⁷ Таму сумным сталася сэрца наша, таму і зацямніліся вочы нашы,

¹⁸ дзеля гары Сіён, бо яна апусцела: лісы шнуруюць па ёй.

¹⁹ Але Ты, Госпадзе, трываць будзеш вечна, Твой пасад з пакалення ў пакаленне.

²⁰ Чаму навек хочаш пра нас забыцца, чаму на доўгія дні Ты нас пакідаеш?

²¹ Навярні нас, Госпадзе, да Цябе, і мы вернемся, аднаві дні нашы, як ад пачатку.

²² Ці ж назаўсёды нас адпіхаеш? Ці так ужо моцна на нас злуешся?»