МАЦЬВЕЯ 27 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ А калі настала раніца, сышліся ўсе першасвятары і старэйшыны народа на раду супраць Ісуса, каб аддаць Яго на смерць.

² І, звязаўшы Яго, завялі і перадалі правіцелю Понцію Пілату.

³ Тады Юда, які Яго выдаў, бачачы, што Ён асуджаны, праняты жалем, аддаў трыццаць срэбранцаў першасвятарам і старэйшынам,

⁴ кажучы: «Зграшыў я, выдаючы кроў бязвінную». А яны сказалі: «Дык што ты хочаш ад нас? Ты сам глядзі!»

⁵ І, кінуўшы срэбранцы ў святыні, ён выйшаў і, адышоўшы, павесіўся.

⁶ А першасвятары, узяўшы срэбранцы, сказалі: «Нельга перадаць іх у скарбонку, бо гэта плата крыві».

⁷ І, учыніўшы раду, купілі за іх поле ганчара для пахавання вандроўнікаў.

⁸ З-за гэтага тое поле аж да сённяшняга дня завецца «поле крыві».

⁹ Тады збылося тое, што было сказана прарокам Ярэміем, які казаў: «І ўзялі трыццаць срэбранцаў, плату за Ацэненага, Якога ацанілі сыны Ізраэля,

¹⁰ ды далі іх за поле ганчара, як мне сказаў Госпад».

¹¹ А Ісус стаў перад намеснікам; і спытаўся ў Яго намеснік, кажучы: «Дык Ты – Цар Юдэйскі?» Сказаў яму Ісус: «Ты кажаш».

¹² І калі Яго вінавацілі першасвятары і старэйшыны, Ён нічога не адказваў.

¹³ Тады кажа Яму Пілат: «Ці ты не чуеш, колькі сведчанняў даюць супраць Цябе?»

¹⁴ А Ён не адказаў яму на ніводнае слова, так што намеснік вельмі дзівіўся.

¹⁵ На дзень святочны намеснік меў звычай адпускаць народу аднаго вязня, якога хацелі б.

¹⁶ А меў ён тады вядомага вязня, які зваўся Барабам.

¹⁷ І, калі ўсе яны сабраліся, сказаў Пілат: «Каго вы хочаце, каб я вам адпусціў? Барабу ці Ісуса, Якога завуць Хрыстом?»

¹⁸ Бо ён ведаў, што Яго выдалі з-за зайздрасці.

¹⁹ Калі ён сядзеў на судзілішчы, жонка яго паслала да яго, кажучы: «Не рабі нічога Гэтаму Справядліваму, бо я сёння ў сне шмат папакутавала з-за Яго».

²⁰ А першасвятары і старэйшыны падбухторылі народ, каб прасілі Барабу, а Ісуса загубілі.

²¹ І, звяртаючыся, намеснік гаворыць ім: «Каго з двух хочаце, каб я вам адпусціў?» І яны сказалі: «Барабу».

²² Кажа ім Пілат: «А што ж мне зрабіць з Ісусам, Якога завуць Хрыстом?» Кажуць яму ўсе: «Хай будзе ўкрыжаваны!»

²³ Гаворыць правіцель: «А што Ён благога зрабіў?» А яны яшчэ мацней крычалі, кажучы: «Хай будзе ўкрыжаваны!»

²⁴ І Пілат, бачачы, што нічога не дапамагае, а ўзрушэнне робіцца большае, узяўшы ваду, памыў рукі перад народам, кажучы: «Я не вінаваты ў крыві Справядлівага Гэтага. Гэта ваша справа».

²⁵ І, адказваючы, увесь народ сказаў: «Кроў Яго на нас і на нашых сынах».

²⁶ Тады ён адпусціў ім Барабу, а Ісуса ўбічаванага аддаў на ўкрыжаванне.

²⁷ Тады жаўнеры правіцеля, узяўшы Ісуса ў прэторыю, сабралі да Яго цэлую кагорту.

²⁸ І, раздзеўшы Яго, усклалі на Яго пурпуровы плашч;

²⁹ і, сплёўшы вянок з церняў, усклалі Яму на галаву; і далі Яму трысціну ў правую руку; і, укленчыўшы перад Ім, здзекаваліся з Яго, кажучы: «Радуйся, Цар Юдэйскі!»

³⁰ І, плюючы на Яго, узялі трысціну і білі Яго па галаве.

³¹ А калі ўжо наздзекаваліся, знялі з Яго пурпуровы плашч, адзелі Яго ў Яго хламіду і павялі на ўкрыжаванне.

³² Выходзячы, напаткалі яны чалавека з Цырэны на імя Сімон; яго прымусілі несці крыж Яго.

³³ І прыйшлі на месца, якое называецца Гальгота, што значыць «месца чэрапа»,

³⁴ і далі Яму піць воцат, змяшаны з жоўцю. І, калі яго пакаштаваў, не захацеў піць.

³⁵ Потым, укрыжаваўшы Яго, падзялілі адзенне Яго, кідаючы жэрабя. Каб збылося сказанае праз прарока: «Падзялілі адзежы Мае паміж сабою і на вопратку Маю кінулі жэрабя».

³⁶ І, седзячы, сцераглі Яго там.

³⁷ І над галавой Яго змясцілі надпіс віны Яго: «Гэта Ісус, Цар Юдэйскі».

³⁸ Тады ўкрыжавалі абапал Яго двух лотраў, аднаго праваруч, а другога леваруч.

³⁹ І тыя, што міма ішлі, блюзнілі на Яго, ківаючы галавой сваёй

⁴⁰ і кажучы: «Ты, што руйнуеш святыню і ў тры дні адбудоўваеш, уратуй Сябе Самога; калі Ты – Сын Божы, сыдзі з крыжа!»

⁴¹ Падобным чынам і першасвятары, учыняючы здзек разам з кніжнікамі і старэйшынамі народа, казалі:

⁴² «Ён другіх ратаваў, а Сам Сябе ўратаваць не можа. Калі Ён – Валадар Ізраэля; дык няхай цяпер сыдзе з крыжа, і мы паверым у Яго.

⁴³ Спадзяваўся Ён на Бога, хай жа вызваліць Яго цяпер, калі Ён спагадны да Яго. Бо Ён казаў: “Я – Сын Божы”».

⁴⁴ Таксама і лотры, з Ім укрыжаваныя, зневажалі Яго.

⁴⁵ А ад гадзіны шостай цемра настала на ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятай.

⁴⁶ І каля дзевятай гадзіны закрычаў Ісус моцным голасам: «Элі, Элі, лэма сабактані?», што значыць: «Божа Мой, Божа Мой, чаму Ты Мяне пакінуў?»

⁴⁷ І некаторыя з тых, што стаялі там, чуючы гэта, казалі: «Іллю кліча Ён».

⁴⁸ І тут адзін з іх, адразу пабегшы і ўзяўшы губку, напоўніў яе воцатам, і насадзіў на трысціну і даваў Яму піць.

⁴⁹ Іншыя ж казалі: «Кінь, паглядзім, ці прыйдзе Ілля вызваліць Яго».

⁵⁰ А Ісус, ізноў закрычаўшы моцным голасам, сканаў.

⁵¹ І вось заслона ў святыні разарвалася на дзве часткі зверху ўніз, і зямля здрыганулася, і каменне раскалолася,

⁵² і адкрыліся магілы, і многія целы святых, што паснулі, паўсталі,

⁵³ і, выйшаўшы з магіл, па ўваскрэсенні Яго прыйшлі ў святы горад і паказаліся многім.

⁵⁴ Сотнік жа і тыя, што з ім былі, вартуючы Ісуса, убачыўшы землятрус ды ўсё, што адбывалася, спалохаліся вельмі, кажучы: «Сапраўды, Ён быў Сын Божы».

⁵⁵ Было там шмат жанчын, што назіралі здалёк, якія хадзілі следам за Ісусам ад Галілеі, паслугоўваючы Яму.

⁵⁶ Сярод іх была Марыя Магдалена і Марыя, маці Якуба і Язэпа, ды маці сыноў Зебядзеевых.

⁵⁷ А калі настаў вечар, прыйшоў багаты чалавек з Арыматэі, на імя Язэп, які і сам быў вучнем Ісуса.

⁵⁸ Ён прыйшоў да Пілата і прасіў цела Ісуса. Тады Пілат загадаў, каб аддалі цела.

⁵⁹ І Язэп, узяўшы цела, абгарнуў яго чыстым палатном,

⁶⁰ і паклаў Яго ў сваім новым склепе, што быў высечаны ў скале, і вялікі камень падкаціў да ўвахода ў склеп, і адышоў.

⁶¹ І была там Марыя Магдалена і другая Марыя, што сядзелі насупраць магілы.

⁶² А на другі дзень, які ёсць пасля дня Прыгатавання, сабраліся першасвятары і фарысеі ў Пілата,

⁶³ кажучы: «Гаспадару, прыпомнілі мы, што ашуканец Гэты яшчэ жывы сказаў: “Праз тры дні Я ўваскрэсну”.

⁶⁴ Дык загадай вартаваць магілу аж да трэцяга дня, каб уначы не прыйшлі вучні Яго, і не выкралі Яго, і не сказалі людзям: “Ён паўстаў з мёртвых”, бо тады апошні падман будзе горшы за першы».

⁶⁵ Пілат гаворыць ім: «Вы маеце варту, ідзіце, сцеражыце, як умееце».

⁶⁶ Яны, пайшоўшы, умацавалі магілу вартай, прыклаўшы пячатку да каменя.