МАРКА 5 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ І перайшлі на другі бок мора, у краіну гадарынаў.

² І калі выходзіў Ён з лодкі, адразу ж з магіл да Яго выбег чалавек, апанаваны нячыстым духам,

³ які меў жыллё ў магілах, і ніхто не мог яго звязаць нават ланцугамі.

⁴ Бо яго шмат разоў скоўвалі і кайданамі, і ланцугамі, але рваў ланцугі і разбіваў кайданы, ды ніхто не мог яго ўтаймаваць.

⁵ І ён заўсёды ўночы і днём у магілах і гарах крычаў ды біў сябе камянямі.

⁶ І, здалёк бачачы Ісуса, прыбег і пакланіўся Яму,

⁷ і, крычучы моцным голасам, кажа: «Што Табе да мяне, Ісус, Сын Бога Узвышняга? Заклінаю цябе Богам, каб мяне не мучыў».

⁸ Бо Ён казаў яму: «Выйдзі, дух нячысты, з гэтага чалавека».

⁹ І пытаўся ў яго: «Якое тваё імя?» І кажа Яму: «Маё імя – легіён, бо нас многа».

¹⁰ Ды прасіў Яго вельмі, каб не выганяў іх прэч з краіны.

¹¹ А там на гарах пасвіўся вельмі вялікі статак свінняў.

¹² І ўсе дэманы прасілі Яго, кажучы: «Пусці нас у свінняў, каб маглі мы ў іх увайсці».

¹³ Ісус адразу дазволіў ім. І, выйшаўшы, духі нячыстыя ўвайшлі ў свінняў. І амаль двухтысячны статак з вялікім імпэтам з адхону кінуўся ў мора і патануў.

¹⁴ Тыя ж, што пасвілі яго, паўцякалі і абвясцілі гэта па горадзе і вёсках. Дык прыйшлі паглядзець, што здарылася.

¹⁵ І прыйшлі да Ісуса, і бачаць таго, што быў апанаваны дэманам, як ён сядзеў адзеты, пры здаровым розуме; таго, у якім быў легіён, – і спалохаліся.

¹⁶ І тыя, што бачылі, расказалі ім, што сталася з тым, які меў дэмана, і пра свінняў.

¹⁷ І пачалі яны прасіць Яго, каб адышоў ад іх межаў.

¹⁸ І, калі Ён уваходзіў у лодку, пачаў яго прасіць той, што быў апанаваны, каб яму застацца пры Ім.

¹⁹ Але Ісус не прыняў яго і гаворыць яму: «Ідзі да твайго дома і да тваіх, і раскажы ім, што ўчыніў Госпад з табою і як злітаваўся над табой».

²⁰ І ён пайшоў, і пачаў абвяшчаць у Дэкапалі, што ўчыніў яму Ісус, і ўсе дзівіліся.

²¹ І, калі пераправіўся Ісус у лодцы праз мора, сышоўся да Яго вялікі натоўп, і Ён быў каля мора.

²² І прыйшоў адзін з начальнікаў сінагогі імем Яір, і, убачыўшы Яго, паў да ног Яго,

²³ і вельмі прасіў Яго, шмат кажучы: «Дачка мая канае, прыйдзі, ускладзі на яе рукі, каб паздаравела і жыла».

²⁴ І Ісус пайшоў за ім, і велізарны натоўп ішоў за Ім, і націскаў на Яго.

²⁵ І адна жанчына, якая была хворая на крывацечу аж дванаццаць гадоў,

²⁶ якая шмат нацярпелася ад усякіх лекараў і ўсю сваю маёмасць патраціла, ды нічога не дабілася, але яшчэ горш чулася,

²⁷ калі пачула пра Ісуса, падышла ў натоўпе ззаду і дакранулася да Яго адзення,

²⁸ бо яна казала: «Калі толькі дакрануся да Яго адзення, паздаравею».

²⁹ І зараз жа перасох струмень крыві яе і адчула на целе, што паздаравела ад хворасці.

³⁰ І Ісус, адразу адчуўшы, што магутнасць, якая ў Ім была, выйшла з Яго, звярнуўшыся да натоўпу, гаварыў: «Хто дакрануўся да адзення Майго?»

³¹ Вучні Яго казалі Яму: «Бачыш, як натоўп ціснецца да Цябе, і кажаш: “Хто дакрануўся да Мяне?”»

³² Але Ён азіраўся вакол, каб пабачыць тую, якая зрабіла гэта.

³³ Жанчына ж, баючыся і дрыжучы, ведаючы, што з ёю сталася, падышла, і пала перад Ім, і сказала Яму ўсю праўду.

³⁴ І Ісус сказаў ёй: «Дачка! Вера твая выратавала цябе. Ідзі ў супакоі і будзь аздароўлена ад хваробы тваёй».

³⁵ Калі яшчэ Ісус гаварыў, прыходзяць ад начальніка сінагогі, кажучы: «Дачка твая памерла, нашто яшчэ турбуеш Настаўніка?»

³⁶ Ісус жа, як толькі пачуў сказанае слова, гаворыць начальніку сінагогі: «Не бойся, толькі май веру».

³⁷ І не дазволіў нікому ісці за Ім, адно Пётры, Якубу і Яну, брату Якуба.

³⁸ І прыходзяць у дом начальніка сінагогі, і бачаць роспач, і плач, і галашэнне вялікае.

³⁹ І, увайшоўшы, гаворыць ім: «Чаму сумуеце і плачаце? Дзяўчынка не памерла, але спіць».

⁴⁰ І смяяліся з Яго. Ісус жа, адправіўшы ўсіх, бярэ з Сабой бацьку і маці дзяўчынкі і тых, што з Ім былі, і ўваходзіць туды, дзе ляжала дзяўчынка.

⁴¹ І, узяўшы за руку дзяўчынку, гаворыць ёй: «Таліта кумі», што значыць: «Дзяўчынка, табе кажу, устань!»

⁴² І зараз жа ўстала дзяўчынка, і хадзіла, а было ёй дванаццаць гадоў. І ўсе дзівіліся з дзіва вялікага.

⁴³ І наказаў ім сурова, каб ніхто аб гэтым не ведаў, ды сказаў, каб далі ёй есці.