ЛУКАША 20 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ І сталася ў адзін з тых дзён, калі Ён навучаў народ у святыні ды нёс добрую вестку, сабраліся першасвятары і кніжнікі разам са старэйшынамі

² і гавораць, кажучы Яму: «Скажы нам: якой уладай Ты гэта робіш, або Хто Табе даў такую ўладу?»

³ А Ён, адказваючы, сказаў ім: «І Я ў вас спытаюся адно слова. Адкажыце мне:

⁴ хрост Янаў з неба быў ці ад людзей?»

⁵ А яны разважалі, кажучы між сабой: «Калі скажам: “З неба”, скажа нам: “Дык чаму ж вы тады яму не паверылі?”

⁶ А калі скажам: “Ад людзей”, увесь народ укамянуе нас, бо перакананы, што Ян – гэта прарок».

⁷ І адказалі, што не ведаюць адкуль.

⁸ І Ісус гаворыць ім: «Я таксама не скажу вам, якою ўладаю гэта раблю».

⁹ Затым пачаў распавядаць Ісус людзям для параўнання: «Адзін чалавек пасадзіў вінаграднік і наняў у яго вінаградараў, а сам аддаліўся на доўгі час.

¹⁰ І ў свой час паслаў да вінаградараў паслугача, каб аддалі яму частку пладоў вінаградніку; але вінаградары, збіўшы яго, адпусцілі ні з чым.

¹¹ Дык зноў паслаў другога паслугача; але і яго, збіўшы і зняважыўшы, адаслалі ні з чым.

¹² Нарэшце паслаў трэцяга; яны ж і гэтага, зраніўшы, прагналі.

¹³ Дык сказаў гаспадар вінаградніку: “Што рабіць? Пашлю сына майго ўлюбёнага; можа, яго ўбачыўшы, ушануюць”.

¹⁴ Але калі яго ўбачылі вінаградары, разважалі між сабой, кажучы: “Ён спадкаемец. Заб’ем яго, каб нашай стала спадчына!”

¹⁵ І, выгнаўшы яго з вінаградніку, забілі. Дык што ж тады зробіць ім гаспадар вінаградніку?

¹⁶ Прыйдзе і заб’е гэтых вінаградараў, а вінаграднік аддасць іншым». Тыя, што чулі гэта, сказалі: «О, каб гэтак не было!»

¹⁷ Ён жа, гледзячы на іх, гаворыць: «Што значыць тады тое, што напісана: “Камень, што адкінулі будаўнікі, стаўся галавою вугла”?

¹⁸ Кожны, хто ўпадзе на гэты камень, разаб’ецца; а на каго ён упадзе, таго сатрэ».

¹⁹ І шукалі кніжнікі і першасвятары, як накласці на Яго рукі ў тую гадзіну, але баяліся народа; бо зразумелі, што гэтую прыпавесць гаварыў пра іх.

²⁰ І, каб сачыць за Ім, падаслалі яны шпіёнаў, якія выдавалі сябе за справядлівых, каб падлавіць Яго на словах і такім чынам выдаць Яго начальству і ўладзе намесніка.

²¹ І спыталіся Яго, кажучы: «Настаўнік, ведаем, што справядліва кажаш і вучыш, і не аглядаешся на асобы людзей, але шляху Божаму праўдзіва навучаеш.

²² Ці належыць нам плаціць падатак цэзару, ці не?»

²³ Ісус, пранікаючы іх подступ, сказаў ім: «Што вы Мяне спакушаеце?

²⁴ Пакажыце мне дынар. Чыя на ім выява, і чый надпіс?»

²⁵ І сказалі Яму: «Цэзара». І Ён гаворыць ім: «Дык аддайце цэзарава цэзару, а Божае – Богу».

²⁶ І не маглі падлавіць Яго на слове ў прысутнасці людзей, і, здзівіўшыся адказу Яго, змоўклі.

²⁷ Падышлі таксама некаторыя з садукеяў, якія кажуць, што няма ўваскрэсення, і спыталіся ў Яго,

²⁸ кажучы: «Настаўнік, Майсей напісаў нам, што калі б чый брат, маючы жонку, памёр і быў бы ён без сыноў, хай брат яго возьме жонку яго і хай адродзіць нашчадка брату свайму.

²⁹ Дык было сем братоў: і першы ўзяў жонку і памёр без сыноў,

³⁰ і наступны ўзяў гэтую жонку, і памёр бяздзетны,

³¹ і трэці ўзяў яе; і падобным чынам ўсе сямёра памерлі, не пакінуўшы сыноў.

³² Па ўсіх памерла і жанчына.

³³ Дык пры ўваскрэсенні каторага з іх будзе яна жонкай? Бо сямёра мелі яе за жонку.»

³⁴ І гаворыць ім Ісус у адказ: «Сыны гэтага веку жэняцца і замуж выходзяць;

³⁵ тыя ж, што прызнаны дастойнымі таго веку і ўваскрэсення з мёртвых, замуж не выходзяць ды не жэняцца.

³⁶ Яны ўжо памерці не могуць: бо яны роўныя анёлам і ёсць сыны Божыя, ёсць сыны ўваскрэсення.

³⁷ А што мёртвыя ўваскрэснуць, дык ужо Майсей паказаў каля куста ажыны, калі ён называе Госпада: “Бог Абрагама, і Бог Ізаака, і Бог Якуба”.

³⁸ Бог не ёсць Бог мёртвых, але жывых: бо ў Яго ўсе жывыя».

³⁹ А некаторыя з кніжнікаў, адказваючы, казалі: «Настаўнік, добра Ты сказаў».

⁴⁰ І ўжо больш не адважыліся Яго пра што-колечы пытацца.

⁴¹ Затым Ён сказаў ім: «Як жа кажуць, што Хрыстос ёсць Сын Давіда,

⁴² калі сам Давід у Кнізе псальмаў кажа: “Сказаў Госпад Госпаду майму: сядзь праваруч Мяне,

⁴³ аж дакуль пакладу непрыяцеляў Тваіх пад ногі Твае”.

⁴⁴ Калі Давід называе Яго Госпадам, дык як жа тады Ён – Сын яго?»

⁴⁵ А калі Яго ўвесь народ слухаў, сказаў вучням Сваім:

⁴⁶ «Высцерагайцеся кніжнікаў, што жадаюць хадзіць у доўгіх шатах і любяць прывітанні на рынку, і першыя лаўкі ў сінагозе, і першыя месцы на банкетах,

⁴⁷ якія аб’ядаюць дамы ўдоў і дзеля віду доўга моляцца. Яны атрымаюць цяжэйшае пакаранне».