ЛУКАША 19 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ І, прыбыўшы ў Ерыхон, Ісус праходзіў праз горад.

² І вось, чалавек імем Захэй, ён быў начальнікам мытнікаў і чалавекам багатым.

³ Ён шукаў пабачыць Ісуса, хто Ён такі, але не мог з-за натоўпу, бо быў малога росту.

⁴ Дык, забегшы наперад, узлез на дрэва сікаморы, каб убачыць Яго, бо там меў Ён праходзіць.

⁵ І, калі Ісус прыйшоў на тое месца, глянуўшы ўверх убачыў яго ды сказаў: «Захэй, злазь хутчэй, бо сёння належыць мне быць у тваім доме».

⁶ Дык ён злез паспешна і прыняў Яго з радасцю.

⁷ І ўсе, як убачылі гэта, пачалі наракаць, кажучы: «Да грэшніка пайшоў у госці».

⁸ Захэй жа, стоячы, сказаў Госпаду: «Госпадзе, вось, палову маёмасці сваёй раздам убогім, а калі каго пакрыўдзіў, аддам у чатыры разы больш».

⁹ Гаворыць яму Ісус: «Сёння сталася гэтаму дому збаўленне, бо і ён ёсць сын Абрагама.

¹⁰ Бо Сын Чалавечы прыйшоў шукаць і збаўляць тое, што было прапаўшым».

¹¹ Калі яны гэта слухалі, у дадатак расказаў для параўнання, бо Ён быў блізка да Ерузаліма, і яны думалі, што ўжо хутка аб’явіцца Валадарства Божае.

¹² Дык расказваў: «Адзін знатны чалавек выправіўся ў далёкую краіну атрымаць сабе царства і вярнуцца.

¹³ Дык, пазваўшы дзесяць сваіх паслугачоў, даў ім дзесяць мін ды гаворыць ім: “Гандлюйце, пакуль не вярнуся”.

¹⁴ А грамадзяне яго ненавідзелі яго, і выправілі за ім пасланнікаў, кажучы: “Не хочам, каб ён валадарыў над намі”.

¹⁵ І сталася, калі ён вярнуўся, атрымаўшы царства, то загадаў паклікаць да сябе тых паслугачоў, якім даў грошы, каб даведацца, колькі з іх кожны набыў.

¹⁶ І прыйшоў першы, кажучы: “Гаспадару, міна твая здабыла дзесяць мін”.

¹⁷ І гаворыць яму: “Добра, паслугач добры; за тое, што ў малым быў ты верны, май уладу над дзесяццю гарадамі”.

¹⁸ Затым прыйшоў другі, кажучы: “Гаспадару, міна твая стварыла пяць мін”.

¹⁹ І гаворыць яму: “І ты будзь над пяццю гарадамі”.

²⁰ І трэці прыйшоў, кажучы: “Гаспадару, вось твая міна, якую я захоўваў, закруціўшы ў хустку,

²¹ бо баяўся цябе, што ты чалавек жорсткі: бярэш, чаго не паклаў, ды жнеш, чаго не пасеяў”.

²² Кажа яму: “Па словах тваіх суджу цябе, нягодны паслугач! Ведаў ты, што я чалавек жорсткі, бяру, чаго не паклаў, ды жну, чаго не пасеяў.

²³ Чаму ж ты грошай маіх не аддаў мяняльшчыкам, каб, прыйшоўшы, я запатрабаваў іх з прыбыткам?”

²⁴ І сказаў прысутным: “Забярыце ад яго міну і дайце таму, які мае дзесяць мін”.

²⁵ І сказалі яму: “Гаспадару, ён жа мае дзесяць мін!”

²⁶ Дык кажу вам: “Кожнаму, хто мае, будзе дададзена і памножыцца, а у таго, хто не мае, і тое, што мае, будзе аднята.

²⁷ А тых ворагаў маіх, што мяне не хацелі, каб над імі валадарыў, прывядзіце сюды ды забіце перада мною”».

²⁸ І, гэта сказаўшы, пакрочыў Ён далей, падыходзячы да Ерузаліма.

²⁹ І сталася, калі набліжаўся Ён да Бэтфагэ і Бэтаніі, да гары, якая завецца Аліўнай, Ён паслаў двух вучняў Сваіх,

³⁰ кажучы: «Ідзіце ў вёску, што насупраць, і, увайшоўшы ў яе, знойдзеце прывязанае асляня, на якім яшчэ ніхто з людзей не сядзеў; адвяжыце яго і прывядзіце.

³¹ І калі ў вас хто спытаецца: “Чаму адвязваеце?”, скажаце яму так: “Госпад яго патрабуе”.

³² Дык пайшлі тады пасланыя ды знайшлі, як сказаў ім Ён.

³³ Калі яны адвязвалі, гаспадары яго сказалі ім: “Чаму адвязваеце асляня?”

³⁴ Яны сказалі: “Госпад яго патрабуе”».

³⁵ І прывялі яго да Ісуса; і, накінуўшы на асляня адзенне сваё, пасадзілі на яго Ісуса.

³⁶ А калі ехаў Ён, пасцілалі адзенне сваё на дарозе.

³⁷ І, калі набліжаліся да спуску з гары Аліўнай, пачалі ўсе натоўпы вучняў радасна хваліць Бога моцным голасам за ўсе цуды, якія бачылі,

³⁸ кажучы: «Дабраславёны Валадар, Які прыходзіць у імя Госпада! Супакой на небе і хвала на вышынях!»

³⁹ Пасярод натоўпу некаторыя з фарысеяў казалі Яму: «Вучыцель, дакары вучняў Тваіх».

⁴⁰ І, адказваючы, Ён сказаў ім: «Кажу вам: калі яны замоўкнуць, камяні крычаць будуць».

⁴¹ І, калі Ісус наблізіўся і ўбачыў горад, заплакаў аб ім,

⁴² кажучы: «Калі б спазнаў і ты ў гэты твой дзень, што дзеля супакою твайго! Але цяпер закрыта гэта ад вачэй тваіх.

⁴³ Бо прыйдуць на цябе дні, і акружаць цябе ворагі твае валам, і аблягуць цябе ды сціснуць цябе зусюль,

⁴⁴ і паваляць цябе на зямлю і дзяцей тваіх, якія ў табе, ды не пакінуць у табе каменя на камені, бо ты не пазнаў часу адведзінаў тваіх».

⁴⁵ І, увайшоўшы ў святыню, пачаў выганяць тых, што прадавалі і куплялі,

⁴⁶ кажучы ім: «Напісана: “І будзе дом Мой домам малітвы”. А вы зрабілі яго пячорай разбойнікаў».

⁴⁷ Ды штодзень навучаў у святыні. А першасвятары, і кніжнікі, і начальнікі народа шукалі, як бы Яго забіць,

⁴⁸ але не знаходзілі, што зрабіць, бо ўвесь народ быў у захапленні, слухаючы Яго.