ЛУКАША 18 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ Таксама расказваў ім прыпавесць аб тым, што заўсёды трэба маліцца і не ўкідацца ў роспач,

² кажучы: «У адным горадзе быў суддзя, што Бога не баяўся і не саромеўся людзей.

³ Была ў гэтым горадзе ўдава і прыйшла да яго, кажучы: “Абарані мяне ад майго супраціўніка”.

⁴ А ён не хацеў доўгі час, а пасля таго сказаў сам у сабе: “Хоць я Бога не баюся і чалавека не шаную,

⁵ аднак, паколькі надакучыла мне гэтая ўдава, абараню яе, каб ізноў, прыйшоўшы, не надакучала мне”».

⁶ Дык гаворыць Госпад: «Паслухайце, што кажа несправядлівы суддзя;

⁷ а ці ж Бог не возьмецца бараніць выбраннікаў Сваіх, якія днём і ўночы прызываюць Яго да сябе, ды ці будзе мець абыякавасць да іх?

⁸ Кажу вам: хутка ўчыніць ім абарону. Але, прыйшоўшы, Сын Чалавечы ці знойдзе веру на зямлі?»

⁹ Некаторым, якія былі ўпэўнены ў сабе, што яны справядлівыя, а іншымі пагарджалі, сказаў Ён таксама такую прыпавесць:

¹⁰ «Два чалавекі ўвайшлі ў святыню, каб памаліцца: адзін – фарысей, а другі – мытнік.

¹¹ Фарысей, стоячы, так маліўся ў сабе: “Божа, дзякую Табе, што я не такі, як іншыя людзі: рабаўнікі, несправядлівыя, чужаложнікі або як гэты мытнік.

¹² Пошчу два разы на тыдзень, даю дзесяціну з усяго, што прыдбаю”.

¹³ А мытнік, стоячы здалёку, не адважваўся нават падняць вочы ў неба, але біў сябе ў грудзі, кажучы: “Божа, будзь літасцівы да мяне, грэшнага”.

¹⁴ Кажу вам: гэты вярнуўся дамоў больш апраўданым, чым той: бо кожны, хто ўзвышаецца, будзе прыніжаны, а хто прыніжаецца, будзе ўзвышаны».

¹⁵ Прыносілі да Яго таксама дзетак, каб дакрануўся да іх; бачачы гэта, вучні забаранялі ім.

¹⁶ Але Ісус, паклікаўшы іх да Сябе, сказаў: «Дазваляйце дзецям прыходзіць да Мяне і не ўзбараняйце ім; бо такіх ёсць Валадарства Божае.

¹⁷ Сапраўды кажу вам: хто не прыме Валадарства Божага як дзіця, не ўвойдзе ў яго».

¹⁸ І спытаўся ў Яго нейкі начальнік, кажучы: «Вучыцель добры, што маю рабіць, каб здабыць жыццё вечнае?»

¹⁹ А Ісус яму сказаў: «Чаму Мяне завеш добрым? Ніхто не добры, адзін толькі Бог.

²⁰ Ведаеш прыказанні: не чужалож, не забівай, не крадзі, не сведчы фальшыва, паважай бацьку твайго і маці тваю?»

²¹ А ён гаворыць: «Я гэта ўсё выконваў ад маленства майго».

²² Пачуўшы гэта, Ісус гаворыць яму: «Яшчэ аднаго табе не хапае: прадай усё тое, што маеш, і раздай убогім, і будзеш мець скарб на небе; і прыходзь, ідзі за Мной».

²³ Той жа, пачуўшы гэта, засмуціўся, бо быў вельмі багаты.

²⁴ Ісус, бачачы, што ён зрабіўся сумным, сказаў: «Як цяжка тым, што маюць багацце, увайсці ў Валадарства Божае!

²⁵ Бо лягчэй вярблюду прайсці праз вушка іголкі, чым багатаму ўвайсці ў Валадарства Божае».

²⁶ Дык сказалі тыя, што слухалі: «Хто ж можа быць тады збаўлены?»

²⁷ Ён жа сказаў: «Што немагчыма ў людзей, тое магчыма ў Бога».

²⁸ Гаворыць Пётра: «Вось жа, мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табой».

²⁹ Ён сказаў ім: «Сапраўды кажу вам: няма нікога, хто б пакінуў дом, або жонку, або братоў, або бацькоў, або дзяцей дзеля Валадарства Божага,

³⁰ каб не атрымаў многа больш у гэты час, а ў веку будучым – жыццё вечнае».

³¹ І ўзяў Ён з Сабой дванаццаць, і гаворыць ім: «Вось, ідзём у Ерузалім, і здзейсніцца ўсё, што напісана прарокамі пра Сына Чалавечага:

³² бо будзе выдадзены паганам і высмеяны, і зняважаны ды апляваны,

³³ і, пасля таго, як убічуюць, заб’юць Яго, і на трэці дзень уваскрэсне».

³⁴ Але яны з гэтага нічога не зразумелі; і гэтае слова было схавана ад іх, і не разумелі, што гаварылася.

³⁵ І сталася, калі Ён падыходзіў да Ерыхона, нейкі сляпы сядзеў пры дарозе, жабруючы.

³⁶ І, калі ён пачуў, што міма праходзіць натоўп, спытаўся, што гэта такое.

³⁷ І сказалі яму: «Ісус Назарэй праходзіць».

³⁸ Дык пачаў крычаць, кажучы: «Ісус, Сын Давідаў, злітуйся нада мной!»

³⁹ А тыя, што ішлі наперадзе, сварыліся на яго, каб маўчаў; але ён тым мацней крычаў: «Сыне Давідаў, злітуйся нада мной!»

⁴⁰ Спыніўшыся, Ісус загадаў прывесці яго да Сябе. І, калі ён падышоў, спытаўся ў яго кажучы:

⁴¹ «Што хочаш, каб Я зрабіў табе?» А ён сказаў: «Госпадзе, каб я бачыў».

⁴² Сказаў яму Ісус: «Праглянь! Вера твая збавіла цябе».

⁴³ І зараз стаў бачыць, ды ішоў за Ісусам, славячы Бога. І ўвесь народ, як убачыў гэта, аддаў хвалу Богу.