ЛУКАША 14 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ І сталася, калі Ісус у суботу ўвайшоў у дом аднаго з начальнікаў фарысейскіх паесці хлеба, яны сачылі за Ім.

² І вось, быў перад Ім нейкі хворы на вадзянку чалавек.

³ І, звярнуўшыся, запытаў Ісус заканазнаўцаў і фарысеяў, кажучы: «Ці належыць аздараўляць у суботу, ці не?»

⁴ Але яны маўчалі. Тады Ён, дакрануўшыся, аздаравіў яго і адпусціў.

⁵ І сказаў ім: «Калі ў каго-небудзь з вас асёл або вол уваліцца ў студню, ці не зараз выцягне яго ў дзень суботы?»

⁶ І не маглі яны на гэта адказаць Яму.

⁷ І расказваў Ён запрошаным прыпавесць, прыглядаючыся, як яны выбіралі першыя месцы, кажучы ім:

⁸ «Калі будзеш запрошаны кім-небудзь на вяселле, не ўзлягай на першым месцы, каб часам не быў запрошаны больш шаноўны за цябе,

⁹ бо тады той, хто цябе і яго запрасіў, прыйшоўшы, скажа табе: “Саступі яму месца”, і тады ты з сорамам зоймеш апошняе месца.

¹⁰ Дык калі ты будзеш пакліканы, ідзі і сядзь на апошнім месцы, каб, калі надыдзе той, хто цябе запрасіў, сказаў табе: “Прыяцель, сядзь вышэй”; тады будзе табе пашана перад банкетуючымі з табою.

¹¹ Бо кожны, хто сябе ўзвышае, будзе паніжаны, а хто сябе паніжае, будзе ўзвышаны».

¹² Потым гаварыў і таму, хто Яго запрасіў: «Калі спраўляеш абед або вячэру, не запрашай сяброў тваіх, ані братоў тваіх, ані сваякоў, ані багатых суседзяў, каб яны часам цябе не запрасілі ў адказ і каб не было табе адплаты.

¹³ Але, калі спраўляеш банкет, пакліч убогіх, калек, кульгавых, сляпых –

¹⁴ і шчасны будзеш, бо тыя, што запрошаны, не маюць чым адплаціць табе. Адплачана табе будзе пры ўваскрашэнні справядлівых».

¹⁵ І, калі пачуў гэта, адзін з гасцей сказаў Яму: «Шчасны той, хто будзе есці хлеб у Валадарстве Божым!»

¹⁶ Сказаў яму: «Адзін чалавек справіў вялікую вячэру і паклікаў многа гасцей;

¹⁷ і паслаў свайго слугу ў пару вячэры сказаць запрошаным: “Прыходзьце, бо ўжо ўсё прыгатавана”.

¹⁸ І пачалі ўсе адразу прасіць прабачэння. Першы сказаў яму: “Купіў я поле і маю патрэбу пайсці і агледзець яго; прашу цябе, прабач мне”.

¹⁹ А другі сказаў: “Купіў я пяць пар валоў і іду іх праверыць; прашу цябе, прабач мне”.

²⁰ А трэці сказаў: “Я ажаніўся, і з-за таго не магу прыйсці”.

²¹ І, вярнуўшыся, паслугач расказаў гэта гаспадару свайму. Тады ўгнеўлены гаспадар дома сказаў паслугачу свайму: “Ідзі хутчэй на вуліцы і завулкі горада і прывядзі сюды ўбогіх, і калек, і кульгавых, і сляпых”.

²² І гаворыць паслугач: “Гаспадару, усё зроблена, як загадаў ты, але яшчэ ёсць месца”.

²³ І гаворыць гаспадар слузе: “Выйдзі на дарогі і да заплоццяў і пераканай увайсці, каб дом мой напоўніўся.

²⁴ Кажу вам, што ніводзін з тых людзей, што былі пакліканы, не пакаштуе маёй вячэры”».

²⁵ І хадзілі з Ім вялікія натоўпы, і, павярнуўшыся да іх, Ён сказаў:

²⁶ «Калі хто прыходзіць да Мяне, і не мае ў нянавісці бацьку свайго, і маці, і жонку, і дзяцей, і братоў, і сясцёр, а пры тым і душу сваю, не можа быць вучнем Маім.

²⁷ І хто ідзе за Мной і не нясе крыжа свайго, не можа быць вучнем Маім.

²⁸ Бо хто з вас, жадаючы збудаваць вежу, не сядзе перш і не палічыць патрэбных выдаткаў, ці мае чым яе дакончыць?

²⁹ Каб, калі закладзе падмурак і не зможа закончыць, усе, якія гэта бачаць, не сталі смяяцца з яго,

³⁰ кажучы: “Гэты чалавек пачаў будаваць і не змог скончыць”.

³¹ Або які цар, збіраючыся ісці на вайну супраць другога цара, не сядзе перш і не абдумае, ці мог бы ён з дзесяццю тысячамі пайсці супраць таго, які ідзе на яго з дваццаццю тысячамі?

³² Інакш, калі той яшчэ далёка, адправіўшы пасланніка, просіць яго, каб былі ў міры.

³³ Так, вось, кожны з вас, хто не зрачэцца ўсяго, што мае, не можа быць Маім вучнем.

³⁴ Соль добрая, але, калі яна страціць сілу, чым яе пасаліць?

³⁵ Не прыдатная яна ані ў зямлю, ані ў гной, але вон яе выкінуць. Хто мае вушы слухаць, няхай слухае».