ЛУКАША 1 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ Паколькі многія ўжо спрабавалі скласці аповед пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

² як пераказалі нам тыя, што ад пачатку самі бачылі і былі паслугачамі Слова,

³ таксама і я, старанна разгледзеўшы ўсё ад пачатку, рашыўся па парадку апісаць табе, годны Тэафіле,

⁴ каб ты ўсведаміў непарушнасць слоў, у якіх ты быў навучаны.

⁵ У дні Ірада, цара Юдэі, жыў адзін святар на імя Захарыя, з Абіявай чаргі. Ён меў жонку, з дачок Ааронавых, імя яе Лізавета.

⁶ Яны абое былі справядлівымі перад Богам, беззаганна спаўняючы ўсе пастановы і прыказанні Госпадавы.

⁷ Ды не мелі дзіця, бо Лізавета была няплоднай, а абое былі ўжо на схіле дзён сваіх.

⁸ І сталася, калі ён адбываў службу святарскую перад Богам у сваёй чарзе,

⁹ па жэрабі, як была традыцыя ў святароў, выпала яму ўвайсці ў святыню Госпадаву для каджэння,

¹⁰ а ўсё мноства народа ў час каджэння малілася звонку.

¹¹ І з’явіўся перад ім Анёл Госпадаў, стоячы па правым баку ахвярніка каджэння,

¹² дык Захарыя стрывожыўся, бачачы [гэта], ды [вялікі] страх ахапіў яго.

¹³ Тады Анёл прамовіў да яго: «Не бойся, Захарыя, бо пачута маленне тваё, вось жа, жонка твая Лізавета народзіць табе сына, і назавеш яго Янам.

¹⁴ Ды будзе табе радасць і пацеха, ды многія будуць радавацца з яго нараджэння.

¹⁵ Ён будзе вялікім на віду Госпада, і не будзе піць віна і сіцэры, ды яшчэ ад улоння маці сваёй будзе напоўнены Духам Святым,

¹⁶ і многіх сыноў Ізраэля наверне да Госпада, Бога іх.

¹⁷ І пройдзе перад Ім у духу і магутнасці Іллі, каб звярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, а непаслухмяных – да мудрасці справядлівых, каб падгатаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

¹⁸ І сказаў Захарыя Анёлу: «З чаго я магу гэта ведаць? Бо я стары, і жонка мая на схіле дзён сваіх».

¹⁹ І, адказваючы, сказаў яму Анёл: «Я – Габрыэль, што стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і абвясціць табе гэтую радасную вестку.

²⁰ І вось, ты будзеш нямым ды не будзеш магчы гаварыць аж да дня, у які гэта здзейсніцца, таму што ты не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

²¹ І народ чакаў Захарыю, і дзівіліся, што ён так доўга марудзіць у святыні.

²² Выйшаўшы, ён не мог да іх прамаўляць, дык пазналі, што ён бачыў з’яву ў святыні. А ён падаваў ім знакі і заставаўся нямым.

²³ І сталася, калі скончыліся дні службы яго, ён вярнуўся ў дом свой.

²⁴ А праз некалькі дзён жонка яго, Лізавета, пачала дзіця; і пяць месяцаў хавалася, кажучы:

²⁵ «Гэта ўчыніў мне Госпад у дні, у якія зірнуў на мяне, каб зняць ганьбу маю сярод людзей».

²⁶ А ў шосты месяц быў пасланы Богам Анёл Габрыэль у горад у Галілеі, званы Назарэт,

²⁷ да Дзевы, заручанай мужу, які меў імя Язэп, з дому Давіда, а імя Дзевы – Марыя.

²⁸ Увайшоўшы да Яе, Анёл прывітаў: «Радуйся, ласкі поўная, дабраславёная Ты між жанчынамі, Госпад з Табою».

²⁹ А Яна стрывожылася словам яго і думала, што гэта за прывітанне такое?

³⁰ І гаворыць Ёй Анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Бога.

³¹ І вось, пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

³² Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго;

³³ і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца».

³⁴ Марыя ж сказала Анёлу: «Як гэта можа стацца, калі Я мужа не спазнала?»

³⁵ І, адказваючы, Анёл сказаў Ёй: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Узвышняга агарне Цябе. Таму, што з Цябе народзіцца, Святое, назавецца Сынам Божым.

³⁶ І вось сваячка Твая, Лізавета, і яна пачала дзіця ў старасці сваёй, і ўжо шосты месяц у той, якую завуць няплоднай,

³⁷ бо ў Бога не бывае немагчымым ніводнае слова».

³⁸ Марыя ж сказала: «Вось жа, Я – служка Госпадава, хай Мне станецца паводле твайго слова». І Анёл адышоў ад Яе.

³⁹ У тыя дні Марыя, устаўшы, пайшла паспешліва ў горы, у горад Юды.

⁴⁰ І ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Лізавету.

⁴¹ І, калі Лізавета пачула прывітанне Марыі, зварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і Дух Святы напоўніў Лізавету,

⁴² і ўсклікнула яна моцным голасам, кажучы: «Дабраславёная Ты між жанчынамі, і дабраславёны Плод улоння Твайго.

⁴³ А скуль жа мне гэта, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне?

⁴⁴ Вось, як толькі загучаў голас прывітання Твайго ў вушах маіх, зварухнулася з радасцю дзіцятка ў маім улонні.

⁴⁵ І шчасная Тая, што ўверыла, бо споўніцца сказанае Ёй ад Госпада».

⁴⁶ І сказала Марыя: «Узвялічвае душа Мая Госпада,

⁴⁷ і ўзрадаваўся дух Мой у Богу, Збаўцы Маім,

⁴⁸ бо зірнуў Ён на пакорлівасць служкі Сваёй. Вось, адгэтуль шчаснай называць Мяне будуць усе роды,

⁴⁹ бо зрабіў Мне вялікае Магутны, і святое імя Яго,

⁵⁰ і міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленне тым, што баяцца Яго.

⁵¹ Выявіў магутнасць рукі Сваёй, разагнаў пыхлівых у намеры сэрца свайго,

⁵² спіхнуў моцных з пасадаў і ўзвысіў пакорлівых;

⁵³ галодных насыціў даброццем, а багацеяў адправіў ні з чым.

⁵⁴ Прытуліў Ізраэля, слугу Свайго, памятаючы на міласэрнасць,

⁵⁵ як прадказаў бацькам нашым, Абрагаму і нашчадкам яго навечна».

⁵⁶ Ды заставалася з ёю Марыя каля трох месяцаў, і вярнулася ў Свой дом.

⁵⁷ А Лізавеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

⁵⁸ Яе суседзі і сваякі, пачуўшы, што ўзвялічыў Госпад у ёй Сваю міласэрнасць, радаваліся разам з ёю.

⁵⁹ І сталася: у восьмы дзень сабраліся яны абрэзаць хлопчыка ды назваць яго імем бацькі яго, Захарыем.

⁶⁰ І, адказваючы, маці яго сказала: «Ніякім чынам, але будзе названы Ян».

⁶¹ І сказалі ёй: «У родзе тваім няма нікога, хто б называўся гэтым імем».

⁶² Дык пыталі на мігі ў бацькі яго, як ён хацеў бы назваць яго.

⁶³ А той запатрабаваў дошчачку і напісаў словамі: «Ян імя яго». Дык здзівіліся ўсе.

⁶⁴ А ў гэты момант раскрыліся вусны яго ды развязаўся язык яго і стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

⁶⁵ Дык ахапіў страх усіх іх суседзяў, і па ўсіх гарах Юдэі разнесліся словы пра ўсё гэта.

⁶⁶ А ўсе, што пра гэта пачулі, разважалі ў сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе гэта дзіця?» Бо рука Госпадава была з ім.

⁶⁷ І Захарыя, бацька яго, напоўнены Духам Святым, праракаваў кажучы:

⁶⁸ «Дабраславёны Госпад, Бог Ізраэля, бо наведаў і адкупіў народ Свой,

⁶⁹ і падняў рог збаўлення нашага ў доме Давіда, паслугача Свайго,

⁷⁰ як прадказаў вуснамі святых прарокаў Сваіх, якія жылі ад пачатку вякоў,

⁷¹ збаўленне ад ворагаў нашых ды з рук тых, што ненавідзяць нас;

⁷² каб учыніць міласэрнасць бацькам нашым і ўспомніць святы запавет Свой,

⁷³ і прысягу, якую даў Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

⁷⁴ каб без страху, свабодныя ад рук ворагаў нашых, служылі Яму

⁷⁵ ў святасці і справядлівасці перад Ім ва ўсе дні жыцця нашага.

⁷⁶ І ты, дзіця, названы будзеш прарокам Узвышняга, бо пойдзеш перад абліччам Госпада, рыхтаваць дарогі Яму,

⁷⁷ каб даць народу Яго навуку збаўлення ў адпушчэнні грахоў іх

⁷⁸ праз міласэрнасць бязмежную Бога нашага, у якой Усход наведаў нас, сыходзячы з вышыняў,

⁷⁹ каб асвяціць тых, што сядзяць у поцемках і ў засені смерці, каб накіраваць ногі нашы на шлях супакою».

⁸⁰ А дзіця расло і ўзмацоўвалася духам, і заставалася ў пустыні аж да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.