ВЫСЛОЎІ 17 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ Лепш сухая луста хлеба з супакоем, чым дом, поўны жывёлы, што заколена, са сваркамі.

² Мудры слуга будзе кіраваць сынамі несумленнымі і паміж братамі падзеліць спадчыну.

³ Як агнём правяраецца срэбра і горнам золата, так сэрцы правярае Госпад.

⁴ Ліхі чалавек скараецца несправядлівым вуснам, а хітры чалавек скараецца языку лгуна.

⁵ Хто адцураецца беднага — упікае яго Творцу; а хто цешыцца з пагібелі іншага — не будзе беспакараны.

⁶ Вянец старых — сыны сыноў, а слава сыноў — бацькі іх.

⁷ Не ўпрыгожыць бязглуздага складная мова, а кіраўніка — вусны, што лгуць.

⁸ Падарунак — найкаштоўнейшы самацвет у вачах гаспадара яго, куды б ні пайшоў ён — будзе мець поспех.

⁹ Хто ўтойвае злачынства — шукае сяброўства, а хто ў размове нагадвае аб ім — раз’ядноўвае саюзнікаў.

¹⁰ Вымова мацней уздзейнічае на разважлівага, чым на бязглуздага сто бізуноў.

¹¹ Ліхі заўсёды шукае толькі сварак, і строгі анёл будзе пасланы супраць яго.

¹² Лепш сустрэць мядзведзіцу з адабранымі дзіцянятамі, чым бязглуздага, самаўпэўненага ў сваёй бязглуздасці.

¹³ Хто ліхам за дабро адплачвае, той не мінуе ліха ў доме сваім.

¹⁴ Пачатак сварак — гэта прарыў водаў; і пакінь іх, перш чым спрэчка ўзмацніцца.

¹⁵ Хто апраўдвае бязбожніка і хто асуджае справядлівага — і той, і другі агідныя для Госпада.

¹⁶ Дзеля чаго каштоўнасць у руцэ бязглуздага? Дзеля таго, каб набыць мудрасць, не хапае яму разважлівасці.

¹⁷ Сябар любіць ва ўсякі час, а брат народжаны для няшчасця.

¹⁸ Бязглузды чалавек звязвае рукі, калі ручаецца за сябра свайго.

¹⁹ Хто любіць злачынства — любіць сваркі, а хто ўзвышае дзверы свае — той шукае ўзлому.

²⁰ Той, у каго крывадушнае сэрца, — не знойдзе дабра; а хто хітруе ў размове — трапіць у бяду.

²¹ Хто родзіць бязглуздага — смутак сабе родзіць, і бацька не пацешыцца з бязглуздага.

²² Радасны дух робіць жыццё квітнеючым, дух сумны высушвае косці.

²³ Бязбожнік прымае падарункі з-за пазухі, каб перавярнуць сцежкі законнасці.

²⁴ На твары разважлівага свеціць мудрасць; вочы бязглуздых — на канцах зямлі.

²⁵ Сын бязглузды — гнеў бацькі і пакута для маці, што нарадзіла яго.

²⁶ Нядобра караць справядлівага і біць кіраўніка за слушнасць.

²⁷ Мае розум, хто ў размовах сваіх стрыманы, і хто з пакорлівым духам — той чалавек разважлівы.

²⁸ Таксама і бязглузды, калі маўчыць, можа здацца мудрым, і разважлівым, калі сціскае вусны свае.