ЁВА 9 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ І сказаў Ёў у адказ:

² «Сапраўды, ведаю, што так ёсць, ды як апраўдаецца чалавек, перад Богам?

³ Калі хто захоча спрачацца з Ім, Ён не адкажа яму і на адно [пытанне] з тысячы.

⁴ Ён мудры сэрцам і магутны сілаю; хто супрацівіўся Яму і застаўся цэлым?

⁵ Ён пераносіць горы, і не ведаюць яны, якія пераварочвае Ён у гневе Сваім.

⁶ Ён зрушае зямлю з месца свайго, і слупы яе трасуцца.

⁷ Ён загадвае сонцу, і тое не ўзыходзіць, і замыкае зоркі, быццам пад пячаткай.

⁸ Ён адзін расцягвае нябёсы і крочыць па хвалях марскіх.

⁹ Ён стварае Арктур, і Арыён, і Гіяды, і скрытыя [зоркі] поўдня.

¹⁰ Ён стварае вялікае, і недаследнае, і дзівоснае без ліку.

¹¹ Калі Ён прыйдзе да мяне, я не ўбачу Яго; калі адыдзе, не зразумею.

¹² Калі Ён раптам схопіць [каго], хто ж Яму перашкодзіць? Або хто можа сказаць: “Што Ты робіш?”

¹³ Бог не ўстрымлівае гневу Свайго, і пад ім схіляюцца прыхільнікі Рагаба.

¹⁴ Дык ці ж я такі вялікі, каб адказваць Яму і гаварыць з Ім падабранымі словамі?

¹⁵ Бо, нават калі б я быў справядлівы, я не адказваў бы, а толькі ўпрошваў бы суддзю майго.

¹⁶ І калі б Ён пачуў мяне, які прызывае Яго, не паверу, што Ён выслухаў бы голас мой.

¹⁷ Бо Ён знішчыць віхурай мяне і павялічыць раны мае нават без прычыны.

¹⁸ Ён не дазваляе супакоіцца духу майму і напаўняе мяне горыччу.

¹⁹ Калі спытаць пра сілу — Ён магутнейшы; калі пра суд — хто ж асудзіў бы Яго?

²⁰ Калі захачу сябе апраўдаць, то мае ж вусны асудзяць мяне; калі я буду даказваць, што я бязгрэшны, Ён засведчыць, што я заганны.

²¹ Нават калі я буду шчыры, гэтага не прызнае душа мая і я асуджу жыццё маё.

²² Усё адно, як я сказаў: і бязгрэшнага, і бязбожнага Ён знішчае.

²³ Калі раптоўна каго біч [смерці] забівае, з бяды бязгрэшных Ён пасмяецца.

²⁴ Зямля аддадзена ў рукі бязбожнага, твар суддзяў яе Ён закрывае. Калі не Ён гэта, дык хто?

²⁵ Дні мае хутчэйшыя за бегуна: уцяклі і не бачылі дабра,

²⁶ праляцелі, як чаўны трысняговыя, як арол, што ляціць па ежу.

²⁷ Калі скажу я: “Забудуся пра смутак свой, змяню аблічча сваё і стану я вясёлы”,

²⁸ дык дрыжу перад усімі пакутамі маімі, ведаючы, што Ты не апраўдаеш мяне.

²⁹ Калі я такі бязбожны, навошта дарма мардуюся?

³⁰ Калі я буду абмыты, быццам снегавой вадою, і ачышчу лугам рукі мае,

³¹ то і тады Ты ўвапхнеш мяне ў бруд і будзе брыдзіцца мною адзенне маё.

³² Бо не чалавеку, які падобны да мяне, буду я адказваць; і не чалавек Ён, з якім я буду спрачацца ў судзе.

³³ Няма між намі пасрэдніка, які паклаў бы руку сваю на абодвух.

³⁴ Хай Ён забярэ ад мяне бізун Свой, і страх Яго хай не палохае мяне.

³⁵ І буду я тады гаварыць, і не буду баяцца Яго, бо так я сам не ў сабе.