Кніга Тобіі 8 - Кнігі Святога Пісання - Біблія - Біблія — пераклад Чарняўскага (выданне 2017 года)

¹ А калі перасталі есці і піць, захацелі спаць, і павялі юнака, і завялі яго ў спальню.

² І прыпомніў Тобія параду Рафаэля, і выняў з торбы, якую меў, сэрца і печань рыбы і паклаў на попел каджэння.

³ І пах рыбы стрымаў дэмана, і ён уцёк у Верхні Егіпет. І Рафаэль пайшоў за ім, і звязаў яго там, і мігам вярнуўся.

⁴ І яны выйшлі, і замкнулі дзверы спальні. І Тобія падняўся з пасцелі і сказаў ёй: «Устань, сястрыца. Памолімся і папросім Госпада нашага, каб аказаў нам міласэрнасць і здароўе».

⁵ І падняўся і пачалі маліцца і прасіць Госпада, каб дадзена было ім здароўе. І пачалі маліцца: «Дабраславёны Ты, Божа бацькоў нашых, і дабраславёна імя Тваё ў векі вечныя. Дабраслаўляюць Цябе нябёсы ды ўсе Твае стварэнні ва ўсе векі!

⁶ Ты стварыў Адама і даў яму верную памочніцу Еву, і з іх абодвух узнік род чалавечы. І Ты сказаў, што не добра быць чалавеку аднаму: учыньма яму памочніцу, падобную да яго.

⁷ І цяпер не дзеля распусты бяру гэтую сястру сваю за жонку, але дзеля праўды. Злітуйся нада мной і над ёю і дазволь мне і ёй разам дажыць да старасці здаровымі».

⁸ І сказалі па чарзе: «Амін, амін!»

⁹ І спалі ўсю ноч.

¹⁰ І Рагуэль устаў, пазваў паслугачоў да сябе, і яны пайшлі і выкапалі магілу. Ён сказаў прытым: «Каб толькі ён не памёр, бо станем усім на пасмешышча і на ганьбу».

¹¹ І калі ўжо магілу выкапалі, Рагуэль пайшоў дамоў і пазваў сваю жонку

¹² і сказаў: «Пашлі адну з паслугачак, і хай, увайшоўшы, гляне, ці ён жывы, і, калі ён мёртвы, пахаваем яго, каб ніхто не ведаў».

¹³ Ды паслалі паслугачку, і запалілі лямпу, і адчынілі дзверы, і яна ўвайшла і ўбачыла, што яны ляжаць разам і спяць.

¹⁴ І паслугачка, вярнуўшыся, паведаміла ім, што ён жывы і нічога благога не сталася.

¹⁵ Ды дабраславілі Бога неба і сказалі: «Дабраславёны Ты, Божа, ва ўсім святым і чыстым дабраславенні, ды хай дабраславяць Цябе ўсе святыя Твае і ўсе стварэнні Твае; і ўсе анёлы Твае і ўсе выбраннікі Твае хай дабраславяць Цябе ва ўсе вякі.

¹⁶ Дабраславёны Ты, бо суцешыў Ты мяне, і не здарылася са мной, як я думаў, але паводле бязмежнй міласэрнасці Тваёй зрабіў Ты з намі.

¹⁷ І дабраславёны Ты, бо злітаваўся над двума адзінокімі. Акажы ім, Госпадзе, міласэрнасць і здароўе і дазволь ім скончыць жыццё ў ласцы і радасці».

¹⁸ Затым загадаў паслугачам сваім закапаць яму, пакуль не развіднела.

¹⁹ І жонцы сваёй загадаў, каб зрабіла яна шмат хлеба; і сам пайшоў да свайго статка, узяў дзвюх кароў і чатырох бараноў і загадаў іх прыгатаваць, дый пачалі прыгатаўляць.

²⁰ І паклікаў Тобію ды сказаў яму з клятваю: «Не адыдзеш адсюль раней чатырнаццаці дзён, але застанешся тут, і будзеш есці і піць са мною, і суцешыш душу дачкі маёй, вялікім смуткам засмучаную.

²¹ І з таго, што я маю, возьмеш палову маёмасці, і пойдзеш у здароўі да свайго бацькі. І калі я памру і мая жонка, то і другая палова будзе вашай. Будзь мужны душою, сыне! Я твой бацька, і Эдна маці твая, і да цябе належым і да тваёй сястры цяпер і заўсёды. Будзь мужны душою, сыне!»